"ကိုႀကီးသိလား အရမ္းထူးဆန္းပါတယ္ဆို အဲဒါက"
"တစ္ဦးတည္းေသာ သားေလးကို မဆူရက္တာေပါ့ ကေလးရယ္"
"ဒါေပမယ့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ေမႊလိုက္တာက အႀကီးႀကီးေလ သိလား။ အိုမားတို႔က ပတ္ခ်န္းေယာလ္ကို အရမ္းအေကာင္းျမင္ၿပီးအထင္ႀကီးၾကတာပါဆို။ ခုက လုံးဝႀကီး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာ သားေလးျပန္လာၿပီလား နားနားဆိုၿပီး ပါတီကအေၾကာင္းေတြ တစ္ခြန္းမွမဟသြားဘူး"
ဘတ္ဟြၽန္း ေရမိုးခ်ိဳး ညအိပ္ဝတ္စုံလဲၿပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာေပၚဒိုင္ဗင္ထိုးတက္လိုက္ၿပီး လဲခဲ့မိတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတာကို လက္ခံလိုက္ရသည္။ ဘတ္ဟြၽန္းေျပာသမွ်နားေထာင္ေပးေနတဲ့တစ္ဖက္က ရယ္သံသဲ့သဲ့ မၾကာခဏထြက္လာတတ္၏။
ဘတ္ဟြၽန္းေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္မိရင္း ကိုယ္တိုင္လည္း ရယ္မိသြားသည္။ ဒီေန႔မွသိလာတဲ့လူႀကီးကို ဘတ္ဟြၽန္းဘာေတြယုံၾကည္ၿပီး ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာမိေနမွန္းေတာင္မသိပါ။
"ဒါေပမယ့္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ စိတ္ဆိုးမွာေသခ်ာတယ္။ သူ႔ကိုေၾကာသြားတယ္ဆိုၿပီး"
"သူက ကေလးကို စိတ္မဆိုးပါဘူးတဲ့။ စိတ္မေကာင္းဘဲ ျဖစ္သြားတာ"
"ဟင္... ကိုႀကီးကိုေျပာျပတယ္လား"
"အင္း...နည္းနည္းပါ"
"အခုေရာ သူနဲ႔အတူတူရွိေနတုန္းလား"
"ကိုယ့္အခန္းထဲေရာက္ေနပါၿပီ"
"ေရေရာခ်ိဳးၿပီးၿပီလား။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဝတ္ထားရဲ႕လားဟင္"
"ေရလည္းခ်ိဳးၿပီးၿပီ။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးလည္းဝတ္ထားပါတယ္။ ကေလးေလး ႏို႔တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ေနာ္။ အေအးမိမွာစိုးလို႔"
"ကိုႀကီးေရာ ေသာက္တာလား"
"ကိုယ္က လူႀကီးဆိုေတာ့ ဝိုင္"
"ကြၽန္ေတာ္လည္း ၂၂ႏွစ္ပါေနာ္။ ဝိုင္ေသာက္မယ္"
"မဆိုးရဘူးေလကြာ"
