"အား... အစုတ္အျပတ္ႀကီး ကိုႀကီး။ လူယုတ္မာ ကိုႀကီး။ လူလိမ္လူညာႀကီး"
"အင္း... ကေလးေလးကိုခ်စ္မိေတာ့လည္း ကိုကို႔မွာ အဲ့လိုဘဝေတြပါေရာက္ေရာ"
"ဘာကိုကိုလဲ ဘာကိုကိုလဲ!"
ေျပာလည္းေျပာ ဘတ္ဟြၽန္းလက္သီးေတြက သူ႔ပုခုံးေတြေပၚလည္း မလြတ္ရ။
"ငယ္ငယ္ကေခၚတာ ကိုကိုတဲ့"
"အဲဒါလည္း အတင္းသင္ေပးခံခဲ့ရလို႔ေနမွာေပါ့"
"အခုလည္း ထပ္သင္ေပးမယ္။ ကိုကို႔ကို ကိုကိုလို႔ေခၚရမယ္ေနာ္ ပူတူးေလး"
"မုန္းတယ္ မုန္းတယ္ ကိုကိုဆိုတဲ့လူႀကီးကို မုန္းတယ္"
*****************
"သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ အနမ္းေပးလို႔ရပါၿပီ"
ဘတ္ဟြၽန္း ခါးကိုဆြဲဖက္ယူပစ္လိုက္တာ ေစြ႕ခနဲပင္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံလုံးကို ငုံစုပ္ပစ္ၿပီး စိုစြတ္ပူေႏြးတဲ့အနမ္းေတြေပး၏။ မဂၤလာပြဲလာတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြအမ်ားႀကီးေရွ႕မွာေတာင္ ဒီကိုကိုက မဆင္မျခင္။
"ကိုကိုလို႔"
ဘတ္ဟြၽန္း တိုးတိုးေလးေခၚပစ္လိုက္မွ ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္သြား၏။ ဒါေတာင္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းပါးတစ္ဖက္ကို က်ီစယ္သြားေသးတာ။
"ဟန္းနီးမြန္းမွာ ေသေသခ်ာခ်ာေပ်ာ္ခဲ့ၾကေနာ္"
ႏွစ္ဖက္မိဘနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးဧည့္သံတို႔ရဲ႕ စကားသံတို႔ျဖင့္ ဘတ္ဟြၽန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ တီဟီရီက ဘိုရာဘိုရာကမ္းေျခထိ ခရီးစဥ္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ပင္။
"ေရေပၚက တက္ပါေတာ့ ပူတူးရယ္"
"တက္ဘူး"
"ကိုကို႔ကို သနားပါဦး"
"သနားဘူး"
ဘတ္ဟြၽန္း မသိမသာနဲ႔လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ ကိုကိုအစုတ္ပလုတ္ႀကီးကို ေတြ႕ရ၏။ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ရွင္းလင္းသြားပါၿပီဆိုတည္းက မဂၤလာပြဲကို သူကိုယ္တိုင္ အင္တိုက္အားတိုက္ေတြလုပ္ခ်တာ။ ဘတ္ဟြၽန္းကျဖင့္ ရည္းစားသက္တမ္းအၾကာႀကီးရွိခ်င္ေသးတာကို။ အနည္းဆုံးေတာ့ ရည္းစားသက္တမ္း တစ္ႏွစ္၊ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္မွယူေတာ့ေရာ။ ခုေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းမွာ ရည္းစားရၿပီးသုံးလအၾကာမွာ ေယာက္်ားပါရသြားေရာ။ ကိုကိုဆိုတဲ့သတို႔သားအသစ္စက္စက္ႀကီး မ်က္ႏွာမေကာင္းတာျမင္ေတာ့လည္း ဘတ္ဟြၽန္း မေနႏိုင္။
"လာခ်ီေပး"
"လာၿပီဗ်ာ"
"ရယ္မေနနဲ႔"
"မရယ္ေတာ့ဘူး ဒါဆို..."
ႁပြတ္စ္
ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္ေစာင္းခဲပစ္လိုက္တာကိုလည္ မႈေတာ့ပုံမရပါ။ ျပႆနာက ဟိုတယ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္မွစသည္။
"ကိုကို ခ်ိဳးေပးမယ္ေလ"
"ရွက္တယ္လို႔ ကိုကိုေနာ္။ ကိုယ့္ဘာသာခ်ိဳးပါမယ္ဆို"
"အခုက ရွက္စရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ ကိုယ္တို႔က လက္ထပ္ၿပီးၿပီကို"
"ဟင့္အင္းလို႔..."
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္လုံးနဲ႔တြန္းထားတာလည္းမရေတာ့ပါ။ သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးနဲ႔ ဖြင့္ဝင္လာၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ေရကူးေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္၏။ ၿပီးေတာ့ သူဝတ္ထားတဲ့ တစ္ထပ္တည္းေသာ bathrobe ကိုျဖည္ခ်လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဝတ္လစ္စလစ္။
"ရွက္ကိုမရွက္ဘူး ကိုကိုကဗ်ာ"
"မရွက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ပူတူးရာ" လို႔ဆိုၿပီး ဘန္ဟြၽန္းကို ေပြ႕ခ်ီပစ္၏။ ၿပီးေတာ့ ေရပန္းေအာက္ ပူးကပ္သြားရျခင္းမွာ အနမ္းေတြကလည္း ပူေလာင္ျပင္းရွစြာ။
ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ကိုယ္လုံးကို ျခယ္လွယ္ေနၾကတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြအား ဘတ္ဟြၽန္းထပ္ကိုင္ရင္း အနမ္းေတြေနာက္ကိုလည္း အမွီလိုက္ရ၏။
"ခ်စ္တယ္ ပူတူးေလး"
"အင္း..."
ေရစက္လက္အတိုင္း အိပ္ရာေပၚလူးလိမ့္မိၾကတာလည္း မရပ္တန္႔ႏိုင္ပါ။ ကိုကိုက ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္ေပၚမွာ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနရင္း။
ဘတ္ဟြၽန္း ဖက္တြယ္ထားမိတဲ့ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးဟာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္။ ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ကိုယ္လုံးကို မက္မက္ေမာေမာနမ္းရႈိက္ေနသူရဲ႕ မ်က္ဝန္းထဲက ႏူးညံ့မႈေတြမွာ ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ သီးသန္႔ျဖစ္တည္ေနရင္း။
မမွတ္မိေတာ့တဲ့အတိတ္မွာ ဒီလူကိုတြယ္တာခဲ့ၿပီး ဒီလူမွန္းမသိခဲ့တဲ့ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း ဒီလူကိုပဲ ဘတ္ဟြၽန္းခ်စ္မိခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ သူဟာ ဘတ္ဟြၽန္း အစဥ္သျဖင့္ လိုခ်င္ေတာင့္တခဲ့တဲ့ ခ်စ္ပုံခ်စ္နည္းေတြအတိုင္း ဘတ္ဟြၽန္းကို အခ်စ္ေပးႏိုင္ဆုံးလူလည္းျဖစ္ကာ။ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ ဘဝဆက္တိုင္း ဒီလူနဲ႔သာ ခ်စ္ခြင့္ရဖို႔....
"ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္..."
##########
JULY 17.2023.(Monday)
Ending Part(Z)
Start from the beginning
