Γεύση πορτοκάλι

2//Μου κάνεις πλάκα

Ένα ηλικιωμένος κύριος καθόταν κάτω από τον ίσκιο ενός αμπελιού που είχε μπλεχτεί με τα χρόνια γύρω από μια σιδερένια κατασκευή. Μόλις μας είδε σηκώθηκε όρθιος με ένα τεράστιο χαμόγελο.

"Καλώς τον Παύλο μας! " χαιρέτησε τον νεαρό δίπλα μου και το βλέμμα του γύρισε πάνω μου. "Και εσύ είσαι;"

"Αρετή. Έχω κλείσει ένα από τα δωμάτια σας"

"Ω τέλεια! Έλα μαζι μου!" είπε κουνώντας το χέρι του στον αέρα.

Προχώρησε πρώτος με εμένα να τον ακολουθώ και από πίσω μου ο Παύλος, κρατώντας τα ψάρια.

Μικρά μεταλλικά τραπεζάκια γέμιζαν ένα μικρό μέρος της αυλής, και κατευθυνθήκαμε προς την πόρτα από πίσω τους. Η μυρωδιά αλμύρας μαζί με φρεσκοψημενου ελληνικού καφέ γέμισε τα ρουθούνια μου μόλις μπήκαμε.

Η μικρή ταβερνούλα-καφενείο είναι λες και είναι βγαλμένη από κάποια ελληνική ταινία. Με πιάτα ζωγραφισμένα στους τοίχους και μεταλλικά μπρίκια, σε βάζει αμέσως σε ένα άλλο κλίμα.

Με πήγε προς μια γωνιά όπου είχε ένα μικρό λάπτοπ, ενώ ο Παύλος μας προσπέρασε, πριν χαθεί πίσω από μια άλλη πόρτα. Φόρεσε προσεκτικά τα γυαλιά του και έσκυψε προς το μέρος της οθόνης μικραίνοντας τα μάτια του. Έπιασε το ποντίκι και άρχισε να το κινεί αργά.

"Δώσε μου ένα λεπτό κορίτσι μου γιατί δεν το ξέρω καλά αυτό το μαραφέτι" ψέλλισε συγκεντρωμένος με το χοντρό λευκό μουστάκι του να ακολουθεί την κίνηση των χειλιών του.

"Μην ανησυχείτε. Πάρτε τον χρόνο σας" είπα βγάζοντας την τσάντα από τους ώμους μου και αφήνοντας την πάνω στην βαλίτσα μου, που είναι γεμάτη με μαγιό και μπόλικα παρεό.

Δεν έχω σκοπό να βάλω ολόκληρο ύφασμα, εκτός από δύο που πήρα σε περίπτωση που βγω κανένα βράδυ. Αλλά ήρθα με στόχο να αποκτήσω το καλύτερο μαύρισμα όλων των εποχών.

Εχω ήδη κάνει ενα μικρό σχέδιο για το πώς θα περάσω τις μέρες μου στο νησί. Τα πρωινά θα πηγαίνω στις παραλίες, για να κολυμπήσω σε όσες περισσότερες πλευρές του νησιού μπορώ. Ενώ το απόγευμα θα εξερευνώ τα σοκάκια και τα μαγαζιά.

Ένας έντονος ήχος έκανε και τους δυο μας να στρέψουμε το βλέμμα προς το παράθυρο δίπλα μας. Ένα τεράστιο τζιπ σταμάτησε πίσω από το μικρό φορτηγάκι του Παύλου, που ξαφνικά έμοιαζε με μυρμήγκι δίπλα του. Η μηχανή έσβησε και για μερικές στιγμές δεν υπήρξε καμία κίνηση από το όχημα, μέχρι που ακούστηκε μια πόρτα να κλείνει.