Γεύση πορτοκάλι

6//Της μοίρας;

Ένιωσα ένα απαλό σκούντημα στον ώμο.

"Μμμμ.."

"Αρετή" Χαμογέλασα στην βαθιά αγουροξυπνημένη αντρική φωνή. Αγκάλιασα καλύτερα το μαξιλάρι θέλοντας να αφεθώ λίγο ακόμα στο όμορφο όνειρο.

Μια όμορφη μυρωδιά με είχε περικυκλώσει. Το αίσθημα ζεστασιάς  ήταν τόσο όμορφο που δεν ήθελα να ξυπνήσω.

"Αρετή ξυπνά" αυτή την φορά συνειδητοποίησα πως η φωνή δεν ερχόταν μέσα από το μυαλό μου αλλά από την πραγματικότητα.

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια για να βρεθώ να έχω σχεδόν καβαλήσει ένα ημίγυμνο αντρικό σώμα.

Μα δεν έχω αγόρι...

"Ιιιιιι.." τινάχτηκα σαν ελατήριο από το κρεβάτι με αποτέλεσμα να μπερδευτούν τα πόδια μου με τα σεντόνια και να βρεθώ φαρδιά πλατιά στο πάτωμα

Αου.

"Είσαι καλά;" η φωνή του έφτασε στα αυτιά μου γεμάτη ανησυχία. Ο Μάξιμος τεντώθηκε από την άλλη πλευρά του κρεβατιού σκύβοντας από πάνω μου.

Έτριψα τους πονεμένους αγκώνες μου αλλά δεν έκανα κίνηση να βρω το βλέμμα του.

Θεέ μου, τι ντροπή! Κοιμήθηκα πάνω του.

"Ναι" του είπα νιώθοντας να έχω αλλάξει δέκα χρώματα. Με μιας στάθηκα στα πόδια μου. "Συγγνώμη δεν κατάλαβα πως έγινε" πέταξα βιαστικά.

Δεν μίλησε. Αντίθετα με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Με ένα έντονο βλέμμα.

Μπερδεμένη κοίταξα το σώμα μου για να δω τι του είχε τραβήξει την προσοχή.

Ωχ όχι...

Το κουβερτάκι είχε γίνει παρελθόν μέσα στον ύπνο μου. Το σορτσάκι είχε ανέβει επικίνδυνα πολύ στους μηρούς μου και οι τιράντες από του μπλουζάκι μου είχαν πέσει φανερώνοντας το πάνω μέρος του σουτιέν μου.

"Γύρνα από την άλλη!" τσίριξα πανικόβλητη.

Πετάχτηκε τρομαγμένος μη περιμένοντας το ξαφνικό ξέσπασμα μου και έκανε όπως του είπα.

"Εεε..." έκανε τρίβοντας νευρικά το σβέρκο του.

"Θεέ μου τι ντροπή..." αναφώνησα κατά κόκκινη.

"Δεν χρειάζεται να νιώθεις άβολα." είπε ακόμα κοιτώντας από την άλλη. "Ας σε βοηθάει σκέψου πως αν ήμασταν στην παραλία θα έβλεπα περισσότερα"

Δεν είχε άδικο. Αλλά όπως και να έχει παρέμενε κάπως περίεργο. Δεν έχω συνηθίσει να με βλέπουν ξένοι σε τόσο προσωπικές στιγμές.