_____________________
" Hâlâ daha anlamıyor musun sen bana muhtaçsın, sen Polat Demirkana mecbursun!" Sıkışan göğsümle yutkundum üç beden büyük olan siyah tişörtün etek kısmını avucumun içine sıkıştırdım.
" Ben yoksam bu saatten sonra kendine yeni bir hayat kurmayı bırak bir saniye bile nefes almazsın sen !"
Titreyen cenemi umursamdan kurumuş olan dudaklarımı araladım.
" Ben kimseye muhtaç değilim." Koluma dolanan parmaklarla irislerimden birer inci tanesi gibi su damlaları akmaya başladı. Ayağını sert bir şekilde yanımda ki komodine savurdu.
" Ölüyordun lan gelmeseydim o soğuk betonda yapayalnız ölüp gidiyordun."
Yapayalnız...
Kimsesizliğim kaç kere daha yaralarımı kanatacaktı. Her seferinde yalnızlığı alıştığımı sansam da ben yalnızlıktan deliler gibi korkuyordum.
Gözlerimi Parmak uçlarımdan ayıp ay ışığının aydınlatabildiği kadar yüzüne baktım dudakları kıpırdıyordu.
Duymuyordum duyamıyordum kulaklarım bile artık canımı yakacak cümleleri duymaktan yorulmuştu.
" Benim suçum değildi.. çocuktum.."
____________
Sınır geçildikten sonra yeni bölüm gelecektir..
VOUS LISEZ
Meyus
Mystère / Thriller(Yetişkin içerik barındırır...) En heyecanlı yerinde romanı kapatmak zorunda kalmanın bu kadar zor olacağını bilemezdim ki bilmekte asla istemezdim. Canımı yakmak için kalbimi yerinden söküp atmasına hiç gerek yoktu.. Yüreğim zaten pili bitmek üze...
