Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER SEVEN: Эхний нүүдэл
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Өчигдөрхөн хийсэн шийдвэртээ үсээ зулгаах шахуу суух Жимин эмч. Тэр нэг залгачхаад үнэндээ дахиж залгаагүй. Түүний бардам зан тийм өчүүхэн биш байсан юм.
Тэр одоо л ахдаа бүхэл бүтэн гэмт хэрэгтнийг өөртөө дурлуулна гээд амлачихсанаа ойлгох аж.
Хагалгаанаас гарж ирээд удаагүй ч шууд л бичиг цаастай зууралдах тэр.
"Биеийн байдал нь тогтворжсон. Мөн гэрийнхэнд нь хэлсэн. "
Жимин толгой дохисоор "Ойлголоо, одоо чи явж болно доо. Орой болчхож"
"Намайг явахаас өмнө кофе эсвэл цай ч юм уу авчруулах уу? Та нэлээн стрессдсэн харагдаж байна"
"Зүгээр дээ, гарч болно. Би хэдэн юманд гарын үсэг зурчхаад явлаа"
Бүсгүй бөхийгөөд "Сайхан амраарай, захирлаа" хэмээлээ.
Түүнийг гарах гэж хаалга онгойлгов уу үгүй юу зөрж танил царай ороод ирэх нь тэр.
"Уучлаарай, та орж--"
"Зүгээр дээ, Иён. Таньдаг хүн"
Жонгүг жуумалзан ирсээр буйдан дээр суун "Хөөрхөн бүсгүй байна шүү"
"Чи хүний царайг төрхийг шинжиж явах их дуртай бололтой"
"Би ганц царай төрх шинждэггүй. Өгзөг нь чамаас бол олигтой биш юм байна"
YOU ARE READING
Mission:247 | JIKOOK
Romance"Миний мөрөөдөл Сөүлийн хамгийн том банкыг дээрэмдэх байсан. Одоо бол миний мөрөөдөл чиний зүрхийг дээрэмдэх, хонгор минь"
