Ίντριγκες Και Πάθη

Κεφάλαιο 17ο Part 2

  «Σταμ...» προσπάθησε να μιλήσει, αλλά εκείνος κάλυψε τα χείλη της με τα δικά του, αποτρέποντας τις λέξεις να ακουστούν.

  Το μυαλό της θόλωσε και όλες τις οι σκέψεις εξαφανίστηκαν μεμιάς. Το μόνο που ήξερε πλέον ήταν ότι τον ήθελε και αυτή.

  Μόνο όταν η μπλούζα της έφυγε και βρέθηκε μόνο με το σουτιέν, κατάφερε να επαναφέρει τον εαυτό της.

 Δίχως να το πολυσκεφτεί και με τον φόβο μην αποτύχει το σχέδιο της, κλότσησε δυνατά τον Λεονάρντο στα αχαμνά.

 Εκείνος απομακρύνθηκε αμέσως από κοντά της βλαστημώντας.

  «Τι στο διάολο κάνεις;» φώναξε εξαγριωμένος, ενώ το πρόσωπό του συσπάστικε από τον πόνο.

  Η Νοέλια δεν άφησε χρόνο για χάσιμο. Άρπαξε γρήγορα την μπλούζα της και άρχισε να τρέχει. Έσπρωξε τη μισάνοιχτη πόρτα με δύναμη για να κλείσει πίσω της. Τα μάτια της έπεσαν αυτόματα στο κλειδί που βρισκόταν στην κλειδαριά. Έπραξε χωρίς να σκεφτεί. Τον κλείδωσε μέσα. Οι φωνές του και δυνατά χτυπήματα πάνω στην πόρτα ηχούσανε σε ολόκληρο τον όροφο, καθώς εκείνη έτρεχε για να βρει τις σκάλες.

  Ήταν σίγουρη πως αν σταματούσε για μια στιγμή θα κατέρρεε. Ο φόβος είχε αρχίσει να την καταλαμβάνει ολόκληρη. Φοβόταν πως δεν θα κατάφερνε να περάσει απαρατήρητη μπροστά από τους φρουρούς. Χρειαζόταν βοήθεια.

  Κατέβηκε δυο-δυο τα σκαλοπάτια και συνέχισε να τρέχει προς την έξοδο. Γύρισε για μια στιγμή το κεφάλι της προς τα πίσω για να ελέγξει αν την ακολουθούσε κανείς και ξαφνικά συγκρούστηκε με ένα γεροδεμένο στέρνο. Ένα επιφώνημα έκπληξης ξέφυγε από τα χείλη της.

  «Για πού το βαλες, ομορφούλα;» τη ρώτησε ο άντρας. Ήταν ένας από τους φρουρούς της αυλής. Προφανώς ο Λεονάρντο τον ειδοποίησε μέσω τηλεφώνου.

  «Εε...να...εγώ», ήταν λαχανιασμένη, κουρασμένη και δεν φορούσε μπλούζα. Το μυαλό της δεν ήταν σε θέση να κατεβάσει καμία καλή δικαιολογία.

  «Σε τσάκωσα. Έλα, ώρα να επιστρέψεις στο δωμάτιό σου» είπε ο άντρας χαμογελώντας.

  Η καρδιά της Νοέλια βούλιαξε, απογοήτευση την κυρίευσε. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πάρα να υπακούσει.

  «Μέισον, περίμενε» η γνώριμη φωνή της Λάνα τους έκανε να σταματήσουν. Οι ελπίδες της αναπτερώθηκαν. Επιτέλους, η βοήθεια που επιθυμούσε.