BERDEL

16. Bölüm -Çöp Çatanlık-

"Yarına kadar halledeceğim derken kızı mı kaçırdın Ömer!"

"Aklıma başka şey gelmedi." karşımdaki sakin sessiz oturan ikiliye baktım. Aslında şu an kaçırmış sayılmazdı çünkü bütün aile olarak bu gece burada yatacaklardı.

Yarım saat önce odaya gelmiş kaçtıklarını söyleyerek altüstü üst kattan aşağı kata inmişlerdi.

"Tamam sakin olalım, her şeyi baştan sona anlatın." Aziz'in yanına oturup karşımdaki ikiliye baktım. Saat gecenin ikisiydi.

"Bizim beş yıldır ilişkimiz var." Ömer'in söylediği ile boğazımdaki bir anlık oluşan gıcıklanma öksürüğe dönüştüğünde önümdeki suyu yudumladım.

"Yuh yani." dedim kendimi tutamayarak.

"Ceren lise sona giderken tanıştık. Pek bir olayımız yok o günden bu güne birlikteyiz şimdide yaşı geldi diye münasip birini bulmuşlar, münasip yerlerine soktuklarım." Ömer sonunda sinirlenip kafasını çevirdiğinde Ceren hemen kolundan tutmuştu sakinleştirmek adına.

"O içerdeki adam yüzüne çıkıp isteyemiyorum Ceren'i." sinirlenip ayağa kalkarken Aziz uyarı dolu bakışlarını yolladığında aklıma bir şey gelmiyordu.

"Sırf beni oğlu diye kabullenmiyor diye, benim tutupta arkamda durmuyorda çıkmış Tarık Ağa'nın bulduğu adama destek veriyor."

"Otur Ömer." ayakta volta atan adam Ceren'in sessiz cümlesi ile otururken dirseklerini dizine koymuş kafasını çevirerek Ceren'e bakıyordu.

"Şimdi sen yardım istemeye geldin demi?" gözlerime dik dik bakan adama baktım. "İki gün önce bende senden yardım istedim, sen ben yokum diyerek çektin gittin şimdi niye yardım edeyim?"

Aynı onun gibi yapıp öne eğilerek sorduğumda kaşları gevşeyen adama baktım. "Sen bana yardım etmeden ben etmem. Başka şansın olmadığınıda biliyorsun, karşımdaki kişilerin içini de biliyorsun." Aziz'in bakışlarını üzerime hissediyordum artık uzatmak istemiyordum.

Bir an önce Aziz'in iyileştiğine şahit olmak istiyordum.

Sessizliğin çöktüğü odada nefes sesleri harici ses duyulmuyorken geri çekilerek ellerimi önümde bağladım, bakışlarımı üzerinden çekmiyordum.

"Arif, çarşıda çömlekçi Ahmet ustanın yanında." çok kısa kurduğu cümle gülümsememe neden olurken ayağa kalkarak sevinçle Aziz'e döndüm.

"Çok yakında Aziz'im." dedim gözlerinin içine bakarak. Arkamı dönüp gülümseyerek gençlere baktım.

"Baban arkanda durmuyor, o zaman Aziz arkanda durur." gurulu bir bakış ile Aziz'in omuzuna vururken Ömer yerinde dikleşti.

"Şimdi Ceren odasına geçsin sende geç yarına ben halledeceğim." nasıl halledeceğimi bilmeden kendime olan güvenimle konuştum.

"Nasıl halledeceksin?" Ömer'in sessindeki inanmayan tınıyla gülen yüzüm düştüğünde düz gözlerle bakarak "İyi geceler." dedim odadan kovduğum gençlere ama Aziz'le gözgöze geldiğim anda odadan çıkanların peşinden çağıracaktım ki kapıyı açıp kapatmam bir oldu.

"Aile var burda!"

"Sarıldık sadece." Ömer'in anında cevabı vermesiyle gülerek Aziz'in yanına yaklaştım.

"Aziz ben blöf yaptım yardım etsin diye, şimdi ben yarın napıcam." çoğunluk kendi kendime konuşmam gibi olan sessiz konuşmamın ardından onun dinlediğini bilerek gülen adama çevirdim bakışlarımı ve saçma şekilde bende güldüm.

Biraz kendi kendime düşünüp Ömer'in gelmesiyle bir Aziz'i yatakta oturduğu için düzenleyerek yatmasına yardımcı olduktan sonra oturarak düşünmeye başladım.