I hate everything about you... [Haikyuu!! FF]

Rozdział 21.

Dziś trochę więcej Nekomy, choć wciąż niektórzy krążą wokół tematu, nie potrafiąc go zacząć.

– Cofnij się – polecił Kenma.

Nie odrywał przy tym spojrzenia od ekranu, na którym potwór, na którego polowali, szykował się właśnie do najgroźniejszego z ataków.

– Nie zdążę.

Kenma skrzywił się lekko i zamiast szykować się do obrony, zaatakował przeciwnika, by dać przyjaciółce czas na wycofanie się z areny walki. Yuri wciąż nie miała aż takich zdolności, przez co silniejsi przeciwnicy stanowili dla niej problem. Kenma jednak nie narzekał, doskonale się bawił, grając razem z Yuri, choć od przyjaciółki dzieliło go wiele kilometrów. Tak spędzali Nowy Rok, skoro Hoshino nie przyjechała tym razem do Tokio.

Rozmawiali przy okazji o nowych odcinkach anime, które widzieli, chcąc uszczknąć cokolwiek ze swojej dawnej rutyny. Yuri miała wyrzuty sumienia, że jej kontakty z Kenmą ograniczały się do wymiany wiadomości, jednak odległość Tokio od Miyagi nie pozwalała na zbyt częste spotkania. Poza tym wciąż nie chciała chociaż przypadkiem natknąć się na Kuroo. Kenma o tym wiedział, więc nie narzekał. Był szczęśliwy, że przyjaciółka mimo wszystko znajduje dla niego czas, że ta więź się nie urwała.

Potrzebowali jeszcze kilku minut, by zakończyć zadanie z sukcesem. Kenma samodzielnie już dawno przeskoczyłby przez kolejne, jednak dostosował się do Yuri, która nigdy nie była dobrym graczem, ale chciała dzielić pasję z młodszym przyjacielem. W końcu bawili się dobrze w swoim towarzystwie.

– Idzie ci coraz lepiej – pochwalił ją.

– Opłacało się zmienić broń – odparła.

W tle Kenma słyszał, jak odstawia kubek z herbatą na miejsce, skoro przez chwilę nie musiała skupiać się na tym, co jest na ekranie. Zresztą chwilę później ruszyli dalej, korzystając z tego, że oboje mieli wolne.

Drzwi pokoju Kenmy otworzyły się niespodziewanie, choć chłopak nawet nie uniósł spojrzenia na niespodziewanego gościa.

– A ty jak zwykle siedzisz cały dzień przed ekranem – odezwał się Kuroo.

Rozsiadł się wygodnie obok przyjaciela, po czym zmarszczył brwi, gdy spostrzegł, że Kenma nie gra sam.

– Uuu, co za zmiana. Już nie solo?

Kenma zerknął na telefon, na którym urwało się połączenie. Nie dziwił się, rozmawiali na głośnomówiącym, więc Yuri z pewnością słyszała Kuroo, a że nie chciała się z nim w żaden sposób konfrontować, rozłączyła się. Nie zniknęła jednak z gry, choć z pewnością miała na to ochotę.

– Nawet mnie czasami zdarza się grać online – oznajmił spokojnie.

Nie dodał niczego więcej, a Kuroo nie zmuszał go do rozmowy, dopóki nie skończyli zadania. Tetsuro jedynie obserwował rozgrywkę wciąż jeszcze zaskoczony widokiem, jaki zastał.

Yuri: Wybacz, to chyba koniec na dzisiaj

Kenma: Obiecałem, że wbijemy dzisiaj ten level. Kuro Cię nie pozna po nicku

Yuri: Zagramy później

Kenma mógł tylko westchnąć, widząc, że Yuri wylogowała się z gry. Nie był to pierwszy raz, kiedy odpuszczała z powodu Kuroo. Jeszcze przed swoją przeprowadzką robiła takie rzeczy, a teraz, na odległość, było jej dużo łatwiej. Nie chciała, żeby Kenma musiał wybierać pomiędzy nimi, więc decydowała sama. Nawet jeśli Kozume zamierzał zdecydować inaczej.