Still in love with you (Βιβλίο #1)

10. Εφηβεία τέλος

Βγηκα από το μαγαζί που είχαμε πάρτι το σχολείο, όταν μου έστειλε μήνυμα ο Τομ να πάω να τον συναντήσω. Είχα στεναχωρηθεί που δεν είχε έρθει. Άλλωστε για αυτόν είχα φορέσει ένα ωραίο μαύρο φόρεμα. Έτρεχα να τον συναντήσω. Τότε τον είδα δίπλα στη θάλασσα. Κοιτούσε το φεγγάρι. Φορούσε τα φαρδιά του ρούχα , τα καστανοξανθα ράστα του , κινούνταν προς τα δεξιά από τον αέρα που είχε. Τα χέρια του τα είχε στις τσέπες του. Σταμάτησα για να πάρω βαθιές ανάσες.

"Τομ..." του είπα και πλησίασα. Εκείνος γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε. Το βλέμμα του ήταν έντονο. Έκανε αμέσως όλο μου το σώμα να μαρμαρωσει . Τι ήθελε να μου πει?

"Ήρθες..." Μου είπε απλά. "Φυσικά και θα ερχόμουν.. Συνέβη κάτι? Γιατί δεν ήρθες στο πάρτι?" . Εκείνος άρχισε να πλησιάζει αργά. "Ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν τα πάρτι " μου είπε. "Ναι το γνωρίζω.. αλλά θα ήμασταν μαζί" του απάντησα. "Για αυτό σου είπα να έρθεις εδώ.. Για να είμαστε μαζί" . Εγώ τα έχασα. Δεν ήξερα τι εννοούσε. "Τι εννοείς?" τον ρώτησα τελικά. Δεν τον ντρεπόμουν.. πολλές φορές έκανα χαζές ερωτησεις αλλά εκείνος πάντα μου εξηγούσε. Ξεφυσιξε και πήγε να μου εξηγήσει όταν άκουσε το κινητό του. Κάποιος του είχε στείλει μήνυμα. Ένιωσα θυμό και ζήλεια. Μήπως του είχε στείλει κάποια κοπέλα? "Σκατά..." Είπε και αφού διάβασε το μήνυμα , έβαλε το nokia κινητό του στη τσέπη του. "Τι συνέβη?" τον ρώτησα. Τότε εκείνος με πλησίασε και άλλο. Ήταν αρκετά πιο ψηλός από μένα. Σήκωσα ελαφρώς το κεφάλι μου για να κοιτάξω τα μάτια του. Έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου και χάιδεψε τα μαλλιά μου. "Ήθελα κάτι να σου πω , αλλά θα σου το πω κάποια άλλη στιγμή" μου είπε και τότε πήρε το χέρι του και με προσπέρασε για να φύγει. Γύρισα να τον κοιτάξω .. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα σταμάτησε και γύρισε ελαφρώς το κεφάλι του.

"Σου πάει πολύ το φόρεμα" είπε και έφυγε.

----------------------

Ειρήνη pov

Δεν ξέρω πως βρέθηκα πάλι σε αυτό το μαγαζί. Ήμουν σπίτι και μιλούσα με τα κορίτσια. Όμως δεν άντεχα άλλο. Έπρεπε να μάθω γιατί έφυγε τόσο ξαφνικά. Αυτό το ερώτημα με βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια. Αν ήταν οποιοδήποτε άλλος δεν θα τολμούσα καν να τον ρωτήσω. Όμως με τον Τομ είχα το θάρρος... Ή τουλάχιστον το είχα.. μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα... Μέχρι πριν με κοιτάξει.

"Τώρα Ειρήνη δεν έχει γυρισμό. Θα γίνεις ρεζίλι" είπα στον εαυτό μου και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα , πήγα στο μπαρ. Όταν έκατσα , αμέσως ήρθε κοντά μου.