Penumbra - Sirius Black

•6• Siyah Pelerinli Adam

17 Temmuz 1973

O gece hava yağmurluydu, kızın ailesi sessiz ve sakince akşam yemeği yiyordu, hepsi oldukça neşeliydi. Yaz tatilinin vermiş olduğu mayışıklık üzerlerindeydi. Ancak hepsi halinden memnundu.
"Eve sonunda geldiniz... keşke okula hiç açılmasa!" Dedi tabağına pişmiş tavuktan koyarken Melody Slughorn.

Kocasını ve kızını okul açıkken çok özlüyordu. Düzenli mektuplaşsalar bile bu yinede yetersiz kalıyordu.

"Ve sonra hepimiz açlıktan ölelim, öyle değil mi Melody?" Dedi Horace gülerek.

"Baba! Annemi üzmez misin?" Harper sırıtıyordu.

"Hemen de annesini savunsun..." Horace trip atıyormuş gibi yaptı.

"Tabii ki beni savunacak, o annesinin biricik Valentina'sı..." Annesi kızına öpücük attı. Bu kızın mutlu olmasına neden olmuştu

Birden evin kapısı çaldı, herkes buna oldukça çok şaşırmıştı çünkü eve birinin gelmesini beklemiyorlardı, evlerine sadece birkaç profesör aileleriyle gelirdi ziyaret için. Onun dışında profesörlerden Dumbledore, babasıyla konuşmak için bir kaç kez gelmişti. Ancak bunların hepsinde önceden haber vermişlerdi. O yüzden şu an kapının çalması oldukça garipti, kendi halinde sessiz sakin bir mahallede yaşıyorlardı.

Yanlışlık olduğunu düşünüp Biraz beklediler ama kapı tekrar çalınca üçü birden kapıya ilerledi. Kapıyı açtıklarında tanımadıkları birini gördüler yani en azından Harper tanımıyordu...

Siyah pelerinli biri vardı. Kız, babası ve annesine döndü, onların yüzlerindeki panik ifadesini görmüştü. Tek kaşını kaldırdı merakla, kim olduğunu öğrenmek istiyordu.

"Ne işin var burada?" dedi babası. Onun sesini ilk defa bu kadar duygusuz görmüştü. Her zaman nazik ve kibar tutardı halbuki...

"İçeriye almayacak mısın beni eski dostum?" dedi adam. Sesindeki ukalalığı 5 yaşındaki çocuk bile anlardı.

Babası çekingenlikle 13 yaşındaki kızına baktı ama en sonunda içeri aldı. Çünkü içeri almazsa daha kötü şeyler olabileceğini biliyordu...

Oturma odasına geldiklerinde adam konuştu "Ölüm yiyen olmayı reddetmişsin. Halbuki ölüm yiyenliğin sebebi sensin, ne kadar da trajik!" Adamın sesindeki alayı sezmemek mümkün değildi.

Harper o adamın artık kim olduğunu biliyordu ve onu öldürmek istiyordu.

"Ailemi böyle bir tehlikeye atamam."dedi Horace ve hemen ardından Melody konuştu.

"Odana git Valentina."

"Hayır." dedi kız itaatsizlikle. Ailesini o korkunç adamla tek başına bırakmayacaktı.

"Valetina hemen odana git!" dedi babası bağırarak. Onu ilk defa bu kadar sinirli görmüştü kız, ayrıca ona ilk defa ilk ismi ile seslendiğini duymuştu.

Kötü bir şeyler olduğunu anladı ama yine de tam olarak gitmedi, onları dinleyip kapıdan çıktı fakat kapının arasından onları dinlemeye ve izlemeye devam etti.

İçeride oldukça şiddetli bir kavga dönüyordu. Çok değil sadece 5 dakika sonra asalar çekildi. Harper asasını hazırda tuttu. Ailesinin ölmesine izin vermeyecekti.

"Avada Ked-" voldemort sinirle asasını Horace Slughorn'a tutmuştu. Yaşlı adam donakalmış, tepki verememişti.

"Expelliarmus!" Harper odaya girdi, bu büyüyü biliyordu ve lanet olası adamın babasını öldürmesine izin vermeyecekti.
Voldemort bir karşı saldırı beklemediği için bu büyüye hazırlıksız yakalanmıştı.