Chapter 19: Lies in the Dark

942 55 2
                                    

Chapter 19: Lies in the Dark

Hanggang sa makabalik kami sa bahay na tinutuluyan, ay hindi nawala sa isip ko ang nangyari. Binabagabag ako ng nakitang alaala, ang sinuot kong singsing at maging ang lalaking naka-hood na 'yon. Alam kong napapansin ako ni Erina dahil kanina pa ako tahimik pero ni minsan ay hindi siya nagtanong.



"Bukas ulit, Agatha. Magandang gabi." nilingon ko si Erina matapos niyang magpaalam sa akin, ngunit kaagad na siyang naglaho sa paningin ko. Naiwan akong nakatayo sa harap ng pintuan ng bahay.


Instead of heading inside, I chose to sit on the stair in front of the door as I watched the starry sky. I was amazed at how lively it was; the stars were shining, and the moon was so bright and enormous. It's intriguing to imagine as if the sky were holding the stars and the moon together. And while staring at it, my eyes slowly shifted to the castle. Tanaw ang tuktok nito mula rito, and the works of magic rebuilding the castle were like fireworks when they were far away. It is magnificent. Just like the moon, it was so distant, but I wonder... Is Lucien watching the moon right now too, from one of the windows of Castle Sinclair? I don't know, but there's part of me that wishes we were both staring at the same thing right now. Bakit ko ba nararamdaman ang bagay na ito? Sumisikip lamang ang dibdib ko.


"Nakabalik ka na pala," I was startled by Grim's voice behind me. Hindi ko siya tiningnan at bumalik muli ang tingin ko sa kalawakan. Shooting stars started to show up; it was like a meteor shower, and I am so sure that my eyes were glistening right now with the reflection of them.


"Wow," I cannot help but utter, amused by how beautiful the sky is right now. It never stops becoming magical.



"How was the work? Hindi ka ba niya pinahirapan?" Naramdaman ko ang pagupo ni Grim sa tabi ko. He took my hand as if he were examining it, kaya bahagya ko siyang nilingon before turning my gaze back at the sky.



"Hindi naman, nag-ayos lang ako ng mga libro kanina." I lied. I don't want to, but I have. Ayaw ko siyang madamay sa ginagawa ko. Bringing me here was enough; that's enough. Ayoko nang gumawa pa siya ng mga bagay para sa akin, or kung para sa ano mang reason. It's me and myself now. Sapat na ang naitulong niya, hindi ko na nga alam kung ano ang dapat kong gawin para lang mabayaran siya for helping me.



"Do you have any wishes, Grimoire?" wala sa sariling naitanong ko, naibaba naman niya ang kamay ko at ginaya na rin ako ng pagkakaupo. Tinukod niya ang dalawang kamay sa pagitan niya at tumingala.



"I have," he lowly said, enough for me to hear it.



"What was it? Possible or not?" he chuckled as if I said something funny.



"Walang imposible sa mundong ito Agatha. This world is full of surprises, magsasawa ka na lang." Yeah, maybe he's right. Halos araw-araw ay nararanasan ko 'yon na para bang sasabog na ang utak ko sa kaguluhan nito. Habang tumatagal ay maraming nakakalito at hindi ko maintindihan o maipaliwanag na pangyayari. Akala ko dati noong nasa mansion ako sa Crescent ay unti-unti ko nang nauunawaan. Pero noong malipat kami sa Nightfall at makilala si Arioch ay nagsimula nanamang magulo ang isip ko. Para silang libro na may iba't ibang version ng kwento na hindi mo malalaman kung alin ba ang totoo, kung alin ba ang paniniwalaan mo. Everything here is a conundrum, a puzzle I couldn't find the pieces to put together; some pieces don't fit right, and some are missing—an unsolved mystery.

Blood Ransom (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon