Blood Ransom (Completed)

Chapter 11: The Keeper

Chapter 11: The Keeper

I feel like it was a very long night those times we were in the car that Lucien was driving away from the mansion. I have no idea where he will take me or hide me. I also couldn't help but feel nervous that there might be Lucien's enemies following us, kahit na nakasunod naman sa amin ang mga tauhan ni Lucien. I know that somehow his enemies are targeting me. Dakota mentioned that to me, and maybe that's why someone attacked me in the mansion, as they mistook me as Lucien's weakness, knowing the truth that I am just his bait to lure them here. Sa naisip na iyon ay bumigat nanaman ang pakiramdam ko.

"Lucien, are you sure you want to go this way?" naagaw ang attention ko ng seryosong boses ni Grim. Medyo matagal na rin siyang tahimik matapos kulitin si Calum at kuya kanina. Si kuya naman ay sumusulyap-sulyap sa akin ngunit nanatili siyang tahimik.

"I know what I am doing, wolf. Stop bothering me." Lucien growled at Grim, sumimangot naman ito at humalukipkip bago tumingin sa labas. Ako naman ay ibinalik muli ang tingin sa unahan, sa kabila ng nararamdamang pangamba.

"Are you hungry?" mababang tono na tanong ni Lucien sa akin ng sandaling makaabot kami sa bayan, mayroon pa kasing mga bukas na tindahan doon.

"Hindi. . . hindi pa naman." hindi siya nag-react sa sinabi ko at nagpatuloy lamang sa pagmamneho ngunit saglit din namang tumigil. He called Calum to accompany him, and the next thing I knew, they ordered food. Mayamaya'y bumalik na rin sila sa kotse. Lucien started the engine again at habang nagsisimula siyang magmaneho ulit ay mayroon siyang iniabot sa akin na nakabalot sa paper bag.

"You have to eat, hindi ka pa kumakain simula nang umalis tayo." hindi na ako nagmatigas at tinanggap na lamang ang binigay niya. Sinusubuan ko rin si Calcifer na nasa kandungan ko, simula nang umalis kami sa mansion ay nanatili itong tulog sa kandungan ko, halos muntik ko na rin siyang makalimutan kung hindi lang siya bumangon nang makitang huminto kami at lumabas si Lucien ng kotse.

Nakalampas na rin kami sa bayan, at ngayon naman ay binabaybay namin ang kalsadang napapagitnaan ng bangin at gubat. Halos mapasubsob ako sa harapan ng biglaang tumigil inihinto ni Lucien ang kotse. Kunot-noo itong pinukol ng matalim na tingin ang kung anong nasa harapan namin kaya roon din ako napatingin, at halos nanlaki ang mga mata ko ng makita kung ano ang nakaharang sa amin.

"Shit— " Lucien cursed.

"Holy fuck?" Grim followed, and I heard Calum's murmuring voice. Hindi ko na sila masyado pang maintindihan dahil nilalamon na ako ng kaba ko.

"Let me deal with those fuckers. Leave them to me." Mabilis na lumabas si Grim at nanatili namang tahimik si Lucien, nakatingin lamang ito kay Grimoire. Sumandal ito sa hood ng kotse na sinasakyan namin at humalukipkip habang nakatingin sa mga humarang sa amin.

"Saan ang punta natin kaibigan?" nakangising tanong nang nasaunahan nila. Naka-camouflage na jacket at nakaitim na cargo pants. They look like civil troublemakers, but I know they are more than that.

"Passing by, we are from the town of Crescent."

"I see," Tatango-tangong sabi nito at bahagyang sumulyap sa mga kasama niya.

"Pero kaibigan. . . hindi kami basta-basta nagpapadaan ng mga. . . taga Crescent, kailangan muna naming tingnan kung sino-sino ang mga kasama mo." matigas sila, baka mawala ang angas nila kapag nakita nila kung sino ang nagmamaneho ng kotse na ito?