But I hate you...

Deel 20 💕

POV MATTHY:
Ik voel me best schuldig tegenover Daan, zij is degene die nu hulp nodig heeft niet ik. Ik zit al een tijdje te piekeren over net, ik bedoel die droom, hij was zo echt. Ik dacht echt even dat Daan er niet meer was. Maar waarom ik me zoveel zorgen maak over Daan weet ik niet. De laatste keer dat ik me zoveel zorgen heb gemaakt om iemand was omdat mijn broertje in het ziekenhuis lag. En dat is toch wel heel wat anders dan iemand die je eigenlijk nooit hebt gemogen. En waarom ze mij had uitgekozen om hier te blijven slapen is ook best raar eigenlijk, ik bedoel dit alles is mijn schuld. Maar ik heb niet meer veel tijd om verder te gaan met piekeren, omdat de deur open gaat.

POV DANIQUE:
Als ik de kamer weer binnen kom lopen zie ik Matthy meteen hoopvol naar me kijken. Omdat ik natuurlijk nu te horen ging krijgen of ik naar huis mag. Ik besluit om een beetje voor de gek te houden. Als ik dichterbij kom ga ik een beetje teleurgesteld kijken. "Ik mag helaas niet naar huis." Zeg ik serieus. "Oh. Ik had echt gehoopt dat je naar huis mocht, maar ik wil wel blijven gewoon totdat je me zat bent." Zegt Matthy. Je kan gewoon zien dat hij teleurgesteld is, maar hij weet natuurlijk niet dat dit nep is. "Matt?" Vraag ik. "Ja?" Vraagt hij zenuwachtig. "Ik mag naar huis!" Roep ik blij. "Niet!" Zegt hij vol ongeloof. "Jawel echt, ik mag naar huis Matt!" Roep ik weer blij. "Je hield me gewoon voor de gek." Zegt hij lachend.

Als we eenmaal in de auto zitten besluit ik om de jongens het goede nieuws te vertellen. "Jo boys!" Zeg ik zodra ze opnemen. "Daan, zit je nou in de auto!?" Zegt Rob meteen zonder me te begroeten. Ik moet lachen. "Ja! Ik mag naar huis!" Zeg ik vrolijk. Ik hoor de jongens vrolijk juichen. "Zo die zijn blij." Zegt Matthy. Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Nou het is wel gezellig daar zo te zien." Zegt Koen lachend. "Hoe heb je het in vredesnaam overleefd met hem." Zegt hij nog steeds lachend. "Als ik eerlijk moet zijn was hij gewoon best aardig hoor, maar nu is die weer in 'ik haat Danique modus' ." We moeten lachen, ik hang op.

"Waarom moest je zo doen?" Vraag ik best geïrriteerd. "Wat?" Zegt hij, alsof hij niet weet wat ik bedoel. Dit is ongelooflijk. Ik dacht echt dat het gewoon prima was inmiddels tussen ons. "Als je het zo wil gaan spelen, praten we er bij Casa del huts wel even over." Zeg ik. "Ga je mee naar Casa del huts?" Vraagt hij verward. "Ja dat is nu best wel even handig, dan ik de andere jongens ook even bij praten over alles." Hij zucht. "Oké."

Heyy
Weer een nieuw deeltje! Ook niet zo lang, maar dat komt omdat ik nog steeds niet helemaal lekker in me vel zit enzo. Dus vandaar.
En lees '!het leven rond om de Bankzitters!' van Kibakont ❤️
Kusjess 💓💓