But I hate you...

Deel 3 🫶🏽💕

POV Danique:

Na het avond eten gaan we met z'n alle weer even op de bank zitten. Behalve Matthy hij gaat weer naar zijn kamer. "Weten jullie waarom hij zo doet als ik er ben?" Vraag ik aan de jongens. Ze schudden nee. "Zouden jullie het hem misschien een keer kunnen vragen?" Vraag ik dan. "Ik denk niet dat hij zou zeggen waarom hij zo doet, maar ik kan het wel proberen." zegt Raoul. "Waarom vraag je het niet gewoon zelf?" Vraagt Koen dan. "Ik denk niet dat hij tegen mij gaat vertellen waarom hij zo doet, hij heeft vandaag niks tegen me gezegd." "Dat is wel waar, maar je kan het nu wel proberen." Zegt Raoul "oké, ik ga het proberen. Wish me luck!"

Wanneer ik voor de deur van Matthy's kamer sta twijfel ik toch ofzo. Het is Matthy maar, maar toch. Ik klop op de deur. "Binnen." Zegt Matthy dan. Dus ik maak de deur open. Gelijk als hij me ziet slaakt hij een diepe zucht. Ik negeer het maar, want als ik hier op ga reageren gaat hij vast ook niet zeggen waarom hij zo doet. "Kan ik met je praten?" "Dat kan." Antwoord Matthy. "Waarom doe je altijd zo als ik er ben?" Zodra ik de vraag gesteld heb loopt hij weg. "Matthy beantwoord gewoon m'n vraag, is dat nou zo moeilijk?!" Hij antwoord niet en loopt rustig verder. "Matthyas beantwoord mijn vraag!" Gelijk draait hij zich om. Ik wist dat hij zo ging reageren omdat ik inplaats van Matthy hem bij zijn hele naam noemde "matthyas". "Nee, Danique!" En hij loopt weg. Tja ik heb het geprobeerd.

POV Matthy:

Ik hoor iemand op mijn deur kloppen. "Binnen" zeg ik dan. Maar er komt iemand te voorschrijn die ik niet had verwacht. Danique. Gelijk slaak ik een diepe zucht. "Kan ik met je praten?" Vraagt Danique. "Dat kan" antwoord ik. "Waarom doe je zo als ik er ben?" Vraagt ze dan. Gelijk loop ik weg. "Matthy beantwoord gewoon mijn vraag is dat nou zo moeilijk?!" Ik loop gewoon verder en negeer wat ze zegt. "Matthyas beantwoord mijn vraag!" Ze weet dat ik nu wel reageer omdat ze me bij me hele naam noemt. "Nee, Danique" zeg ik dan en loop weg. Waarom doe ik zo ongelofelijk idioot tegen haar. Ik weet het echt niet ik wil het niet. Ze verdiend het niet ,maar toch doe ik het elke keer. En ze kwam naar me toe om met me te praten en ik doe zo? Waarom, Matthyas waarom doe je zo tegen haar dat kan niet. Ik loop naar de woonkamer en ga naast de jongens op de bank zitten. Ze kijken elkaar raar aan. Ik weet waarom, want als Danique er is ben ik eigenlijk altijd in mijn kamer.

POV Danique:

Na een tijdje loop ik terug naar de woonkamer ik zie Matthy ook zitten. Ik ga naast Rob zitten. "Hoe ging het?" Fluisterd hij in me oor. "Niet zo heel goed ik vertel het later nog wel." Hij steekt zijn duim op als teken dat het goed is. Matthy zit aan de andere kant van de bank dus waarschijnlijk kon hij ons niet horen. Na een uurtje is het alweer 19:00. "Ik ga d'r weer van door!" Zeg ik. "Kan je niet nog heel even blijven?" Vraagt Rob. "Nee, sorry ik moet morgen weer vroeg op en ik moet nog wat dingen regelen." "Oké dan" antwoord Rob. "Doeg tot de volgende keer!" Roep ik dan. En loop de voordeur uit. Ik stap de auto in en rij naar huis.

________________

Een nieuw deeltje! Laat weten wat je er van vind! 💗

Tips zijn altijd welkom! 💕

610 woorden

xxx Noortje 🫶🏽