But I hate you...

Deel 6 🫶🏽💕

"Binnen." Ik doe de deur open en ik zie iets wat ik totaal niet had verwacht...

Matthy zit op bed met zijn hoofd tussen zijn knieën, maar zodra hij ziet dat ik het ben die binnen komt lopen draait hij zich om en gaat hij met zijn rug naar mij toe zitten. Dit zal toch niet mijn schuld zijn? Omdat ik zo was ontploft tegenover Matthy. Honderden vragen spoken door mijn hoofd. "Matthy?" "Ja?" Zegt hij snikkend. "Wat is er?" "L-laura" is het enige dat uit hem komt. Oh ja, dit had ik nog niet verteld, maar Laura is matthy's vriendin. Hij probeert iets te zeggen maar hij komt niet uit zijn woorden. Hij begint steeds harder te snikken. Ik wrijf over zijn rug zodat hij wat rustiger kan worden. Ik weet het ik ben net nog ontploft tegen hem, maar dit gun ik niemand. Ookal weet ik niet wat er nou precies gebeurd is. "Matthy wil je me vertellen wat er aan de hand is?" Vraag ik rustig. Hij heeft zich inmiddels omgedraaid en kijkt me aan. Hij heeft rode ogen van het huilen. Hij knikt ja. "Laura heeft het uitgemaakt." Zegt hij nog een klein beetje snikkend. Ik schrik hier zelf eigenlijk ook een beetje van. Ik vond ze zo goed bij elkaar passen. Ik geef hem een knuffel, gek genoeg accepteerd hij de knuffel en knufffelt terug. "Weet je Matt?" Zeg ik nadat ik uit de knuffel ben. "Jij verdiend veel beter, ik denk dat jou ware liefde nog moet komen. En het komt wel, maar misschien duurt het nog wat langer." Zeg ik. Nadat ik dit heb gezegd krijg ik een klein glimlachje terug. Ik sta op en loop weer weg. "Danique?" Zegt Matthy en ik draai me om. "Ja?" Zeg ik. "D-dankje." Zegt hij. "Geen probleem" zeg ik terug. Ik draai me weer om en loop verder. Nooit gedacht dat ik dit ooit zo doen, hij haat mij, maar toch raakte het me hoe ik hem daar zag zitten, huilend op zijn bed.

Als ik weer de woonkamer binnenloop word ik raar aangekeken. Maar ik negeer het en ga op de bank zitten bij de andere jongens. Als we ongeveer een een uurtje verder zijn is Matthy nog steeds niet beneden. Ik laat hem maar, want dat zal hij wel even nodig hebben nadat Laura het heeft uitgemaakt.

Het is inmiddels 22:00 nog niet zo heel laat, maar ik ben wel heel moe. "Jongens ik ga slapen." ". Zeg ik "Welterusten!" Ik loop naar de studio van Raoul. Daar slaap ik op een matras eigenlijk altijd als ik hier ben slaap ik daar. Ik mocht van de jongens ook bij hun in bed, maar dat vond ik een beetje raar omdat ze allemaal een vriendin hebben. Ookal weet ik dat de vriendinnen het geen probleem vinden, vond ik het toch niet zo fijn om bij ze in bed te liggen terwijl ze een vriendin hebben. Ineens word er op m'n deur geklopt...