" မြန်မြန်လေးမောင်းပေးနော် ညီလေး
အစ်ကို့ကောင်မလေးလေယာဥ်ဆင်း
ချိန်နီးနေပြီ"
" ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျ"
အနောက်ကလူက စိတ်လောနေတော့
နေစင်ပါ စိတ်လောရပြီး အမြန်ဆုံး
ရောက်နိုင်အောင် အရှိန်တင်ပြီး
ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းနေရသည်။
" ဒါနဲ့အစ်ကို အသွားပဲငှားတာမလား
ကျွန်တော်လေဆိပ်ထိ ပို့ပြီးတာနဲ့
ပြန်ရမှာ အချိန်သိပ်မရလို့"
" လေဆိပ်ထိ ပို့ပြီးတာနဲ့ရပြီ အသွား
ပဲငှားတာ အပြန်တော့ အစ်ကို့
ကောင်မလေးပါတော့အထုပ်တွေနဲ့
ဆိုင်ကယ်နဲ့လည်း အဆင်မပြေဘူးလေ"
" ဟုတ်ကဲ့အစ်ကို ကျွန်တော်မြန်မြန်
မောင်းပေးမယ်"
"အိုကေ ညီလေး"
ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်တင်ပြီးသာ
လေယာဉ်ကွင်းဆီသို့ နေစင် မောင်း
နှင်လိုက်လျက်။
----------
"ရောက်ပြီ ခင်ဗျ"
" ကျေးဇူး ညီလေးရေ"
"အသွားပဲဆိုပေမဲ့ လာရတာနည်း
နည်းဝေးလို့လေ ငါးထောင်တော့
ကျမယ် အစ်ကို"
လေဆိပ်အရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်
ရင်းဆိုင်ကယ်ကိုဒေါက်မထောက်တော့
ပဲ ပိုက်ဆံတောင်းမလို့ အနောက်လှည့်
အကြည့်
"ဟာ ဟေ့လူ ဟေ့လူ"
နေစင် အသံကျယ်နဲ့ အော်ခေါ်သော်
လည်းဆိုင်ကယ်ငှားတဲ့အစ်ကိုက
ပြေးပြီးလေဆိပ်ထဲဝင်သွားခဲ့ပြီ။
" ပိုက်ဆံမပေးဘဲ ဘယ်ကိုပြေးသွား
တာလဲ မေ့သွားတာလား ဘယ်လိုလူလဲအချိန်မရပါဘူးဆိုမှ"
နေစင် စိတ်တိုတိုနဲ့ လေဆိပ်မှာဆိုင်ကယ်
ရပ်တဲ့နေရာပတ်ရှာပြီး သွားရပ်ရရင်း
လေဆိပ်ထဲလိုက်ဝင်ရင်း ခုနကလူကို
သွားရ
ရှာရတော့တယ်။
ဒေါသကလည်း ထွက်နေပြီ။
သူ့ကောင်မလေးကိုကြိုတာ နောက်ကျ
မှာစိုးလို့မေ့ သွားတယ်ဆိုရင် ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်မယ်။
တမင်သက်သက်ပိုက်ဆံမပေးဘဲ
လစ်ပြေးသွားတယ်ဆိုရင်တော့
နေစင်အကြောင်း သိစေရမယ်။
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
Chapter-1
Start from the beginning
