Een nieuw begin

Hoofdstuk 7

Ida draaide zich woordeloos naar Radek, maar rende toen achter Mereb aan. Ze trok hem aan zijn mouw en vroeg schril: 'Wacht, je kan niet zomaar weggaan nadat je zo'n bom heb gedropt. Vertel me meer. Wie heeft dat op zijn geweten?'

'Vraag dat maar aan je vríendje,' sneerde Mereb en knikte naar Radek die achter haar opdook. 'Het is zijn vader die alles weer teruggedraaid heeft.'

Radek hief zijn handen in onschuld omhoog. 'Ik weet van niks,' verklaarde hij. 'Ik zal hem erop aanspreken en uiteraard ga ik voor de werknemers zorgen. Iedereen hier is een mens en verdiend het om menselijk behandeld te worden.' Met een standvastige blik in zijn ogen pakte hij Ida's hand en wenkte Mereb met zijn hoofd. 'Kom mee, we gaan het meteen weer rechtzetten,' sprak hij.

Radek voerde zijn grootse plannen direct uit en liet de voormalige werknemers van Program Software hun bezittingen pakken. Daarna ging hij hen voor naar de lift en gaf hen een nieuw plekje, niet op die ene verdieping hoger - waar hij ze de vorige keer heen had gebracht - maar op directieniveau. Iedereen zweeg, deels onder de indruk van zijn daadkracht, deels omdat de omgeving prachtig was. Schoon, luxueus ingericht en ruim. Wat wilde men nog meer?

Het viel Ida op hoe Radek schichtig aan werd gekeken - en verder eigenlijk genegeerd - en hoe zij werd bedankt voor zijn acties. Aan zijn blik te zien, vond hij dat echter prima. Toen de werknemers aan het settelen waren, pakte hij een lok van haar haren beet en wikkelde het om zijn vinger. Zijn zachte stem bereikte haar oor nauwelijks, maar de boodschap was duidelijk: 'Ik deed dit voor jou, alleen voor jou.'

Op het moment dat ze al haar ziel en zaligheid voor hem op wilde geven, en het feit dat hun relatie voor de buitenwereld met reden geheim was haar niks meer kon schelen, liep Nérée naar binnen. Ze fronste haar wenkbrauwen bij het samengeraapte zooitje dat zich op deze dure verdieping bevond, maar had duidelijk wat anders aan haar hoofd.

'Radek,' siste ze, en greep haar verloofde bij zijn hand - precies de hand waarmee hij Ida's lokken nog maar zo kort geleden mee had geliefkoosd. 'Kandi Program staat buiten te protesteren en ze roept dat ze daar zal blijven staan totdat haar genoegdoening is verschaft.'

Radek keek paniekerig naar Ida, die onzichtbaar haar schouders ophaalde. Haar gedachten waren de laatste tijd vol van hem geweest en ze was haar eigenlijke doel een beetje uit het oog verloren.

'Je begrijpt het niet,' ging Nérée verder. 'Het is slecht voor ons bedrijf als ze daar blijft.'

'Breng haar naar binnen, naar een mooi kantoor en geef haar het respect dat ze verdiend,' stelde Radek uiteindelijk voor. Zijn zijdelingse blik naar Ida was alleen voor haar bestemd. Misschien kon ze haar moeder in deze omgeving spreken. Haar misschien zelfs overhalen om opnieuw te beginnen, zodat ze weer gelukkig kon worden.
Zodra de tijd rijp was, zou hij een afspraak tussen de twee regelen.