Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar 🖤 10.ATEŞİN İZLERİ
Küçük bir çocuğa ateşe yaklaşma dediğinizde, yanana kadar sebebini anlamazdı ve inatla o ateşe yaklaşırdı. Ateşin sıcaklığı, tenini yakıp kavurduğundaysa bir daha yaklaşmaması gerektiğini öğrenirdi.
Kısacası; canı tatlı insanoğlu, kendine zarar gelmeden anlamazdı doğruları.
Sağ bacağımın küçük bir kısmını kaplayan birinci dereceden yanığa sinirle bakarken Seren ve Gaye'nin kıkırtılarını işitiyordum. İçimde, ses tellerini tek bir makas darbesiyle kesme isteğimi bilseler eminim ki gülmezlerdi.
"Bir daha Devrim Manas ile görüşmek yok!" dedim beklemedikleri bir ses tonuyla konuşup yüzlerine baktığımda.
Gülüşleri saniyesinde silinirken, "Saçmalıyorsun," dedi Gaye. "Başına gelen her şeyden Devrim'i sorumlu tutamazsın."
"Teknik olarak tutabilir." Seren, kollarını göğüsünde toplamış Gaye'ye ciddiyetle baktığında Gaye'nin kaşları çatıldı. "Eli kesildi, bacağı yandı ve tüm bunlar Devrim'in yanında oldu. Belki de Ceylan haklıdır," diyerek cümlesini açıklama ihtiyacı duydu.
"Kesinlikle," dedim işaret parmağımı Seren'e doğrultup. "Adam, bana hep zarar veriyor."
Hayır!
İçimde yükselen hayır kelimesine bağırarak ne hayır diye sormak istesem de sustum. İşin aslında, hatanın bende olduğunu biliyordum, Devrim'in bir suçu yoktu.
Hatta ben sızlanmakla yetinirken onun benim acıma ağlamış olması da garip bir hissiyat yaratmıştı o gün. Kendi kabul etmeyip olmayan güneşe baktığından gözlerinin yaşardığını savunsa bile yememiştim.
Şenlik alanında bulunan ve Devrim'le daha önce tanıştığı belli olan doktor, beni bırakıp Devrim'i sakinleştirmeye çalıştığında, "Abartma," demişti ona. "Alt tarafı birinci dereceden yanık, güneş yanığı gibi bir şey düşün," diye ekleyip yaramı hafife almayı da ihmal etmemişti.
