Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli Okumalar🖤 17.BÜYÜMEKTEN KORKAN KIZ ÇOCUĞU
Hayatımın odağı kaymış gibiydi.
O odağı kaydıran bendim. Devrim, tekrar yoluna sokmak adına hayatıma gönderilmiş bir lütuf gibiyken benim elimde olmayan sebeplerden ötürü, odağımı yerine koyamıyordum.
Arka arkaya çalan kapıyı duymamak için kendimi zorlasam da ses kesilmiyordu. Muhtemelen gelişimi gören halam, kontrol için kapıya dayanmıştı.
Beni görmeden gitmeyeceğini bildiğimden ayaklandım ve kapıya ilerledim. Dakikalardır sert zemine sürtülmekten acıyan dizlerim sızlarken kapıyı araladım. Fakat karşımda halam değil, Devrim duruyordu.
Dağınıktım. Darmadağın. Ancak şu an bu dağınıklık hayatımın yanında hiç kalıyordu.
"Girebilir miyim, Ceylan?" diyerek yüzüme baktığında kenara çekildim. Ayakkabılarını çıkartıp ilk adımını attığında bir soluk çekti ve yüzünü buruşturdu. Ama tek bir cümle kurmadan devam etti. Salona girdiğinde öylece etrafa baktığını fark ettim.
Temizlik kovası, bezler, üç şişe çamaşır suyu, halı fırçası gibi, en az benim kadar dağınık olan görüntüyle yeniden bana döndüğünde kafamı çevirdim.
Devrim, pencereye doğru ilerleyip içeriye temiz hava girmesi için açıktan sonra yerdeki şişelerden birini eline aldı ve salladı. Sonra diğerini. Ve sonra sonuncusunu. Üçünün de bitmiş haliyle kaşları havalandığında yutkundum.
