යලි නොඑන මතුදිනෙක | If Tomorrow Never Comes

එකොලහ

---එකොලොස්වෙනි කොටස----

ආයෙමත් දවස් කිහිපයක් යනකල්ම දෙනුවන් අසේලත් එක්ක අවශ්‍ය දෙයක් ඇරෙන්න කිසිම කාරණාවකට කතාබහ කලේ නැතුව මගඅරිද්දී අසේලගේ හිතට එයාගෙ ක්‍රියාකලාපය ගැන ඇති උනේ වුණේ තරමක දුකක්.

අසේල දෙනුවන් ගෙන් ඒ වගේ හැසිරීමක් බලාපොරොත්තු වුණාට ඇත්තටම ඒක අත්දකිනකොට බාප්පට ඕන බම්බුවක් ගහගන්න කියලා දෙනුවන්ව ආදරෙන් තුරුළු කරගන්න නොහිතුනාමත් නෙමෙයි.

'තව ටික දවසයි... ඊට පස්සේ ඔක්කොම හරි... බාප්පගෙ වැරදි අහුවුණහම මමයි දෙනුවනුයි දෙන්නම නිදහස්... අපි දෙන්නට කැමති දෙයක් කරන්න නිදහස්…' පසුතැවෙන සිත හදාගන්න අසේල හිතුවා. 

දෙනුවන් එක්ක රහස් සම්බන්ධතාවයක් පටන් අරගෙන දෙන්නම අනතුරේ වැටෙනවට වඩා තාවකාලික අමනාපයක් හොඳයි කියලා අසේල හිත හදගත්තා.

දෙනුවන් අසේල සම්බන්ධයෙන් එයාගෙ හිතේ තිබුණු අදහස් තරුෂ එක්ක කතා කරන්න ඇති කියලා අසේලට විශ්වාසයටම හිතුණේ දවසක් හැන්දෑවේදී තරුෂය එයා ළඟට ඇවිල්ලා බොහොම බයාදුකමින් කතා කරන්න පටන් ගත්තට පස්සේයි.

"සර්... මම කාටවත් මුකුත් කියන්නේ නැහැ... සත්තයි! දෙනුවන් මගේ සහෝදර කෙනෙක් වගේ!! මම එයාට කරදරයක් වෙන්න තියන්නේ නැහැ..." 

"දෙනුවන් කිව්වද ඔහොම ඇවිල්ලා මට කියන්න කියලා?" හිතට දැනුන පොඩි අමනාපය යටකරගෙන අසේල ඇහුවා. 

"අපෝ නැහැ සර්…. දෙනුවන් මට සර් එක්ක කතාවත් කරන්න එපා කියල කිව්වා…"

"එහෙනම් දැන් ඇවිල්ල මේ කතා කරන්නේ?"

"දෙනුවන්ගේ ජීවිතයට ලඟකදි සිද්ධ වෙච්ච හොඳදේ අසේල සර්ගෙ මුණගැහීම  කියලයි මට හිතුණේ… එහෙම හොඳ දෙයක් එච්චර ලේසියෙන් නැති වෙනවා දකින්න මට මොකක්ද වගේ…" 

පරුෂය අන්තිම ටික කිව්වේ අත්දෙක එකට ගුලිකරගෙන බිම බලාගෙන. හරියට දෙනුවන්ගෙයි අසේලගේයි ඈත්වීම තරුශගේ අත් වැරැද්දකින් සිදුවුණා වගෙ...

තරුෂ අසේලත් එක්ක කතාබහ කරන්න ආවේ දෙනුවන්ගේ උවමනාවටද… නැත්නම් තරූශන්ගේ ජිවිතේ ගැන ඇතිවුන බියක් නිසා කියලත් අසේල කල්පනා කළා.