Hot Politicians Series 4: Touch me, Kapitan-Señor

7

101 days

HINdi n'ya sinagot ang tanong ng binata ng gabing iyon. Hinatid s'ya nito sa bahay n'ya at hindi na rin sila nag-usap matapos ang tagpong iyon.

Kinaumagahan matapos ang gabing 'yon ay pumasok s'yang parang walang nangyari. Nang araw na iyo'y buong araw n'yang iniwasan ang binatang Señor, ganoon din sa mga sumunod pang araw. Matanaw pa lang n'ya ang binata ay kaagad na s'yang iiwas. Utusan man s'ya nitong magtimpla ng kape ay ipinapasa n'ya nalang kanila Riza at Ana, tutal gustong-gusto naman nilang dumidikit sa binata. Dahil, hindi n'ya alam kung paano n'ya haharapin ang binata. Hindi n'ya alam kung paano o ano ang gagawin n'ya kung sakali mang makaharap n'ya itong muli. Hindi n'ya rin alam kung ano ang dapat n'yang sabihin kung sakaling muli nitong buksan ang tungkol sa nangyari ng araw na iyon.

Katulad ng mga nag-daang araw ay maaga s'yang pumasok para magtrabaho.  Tinanggal n'ya ang suot n'yang salakot at tiningala ang makulimlim na langit, mukhang nagbabadya pang umulan.

"Magandang umaga, Ynah!" Masayang bati ni Mang Kanor, tauhan din sa mansyon. Naroon pala ito naglilinis ng sasakyan, hindi n'ya man lang ito napansin.

"Sa inyo rin ho, Mang Kanor." Balik na bati n'ya rito.

Dire-diretso s'yang pumasok ng mansyon dahil alam n'yang sa mga oras na iyon ay wala roon ang binata. Nasa rancho ito at abala sa mga alaga ro'n.

She was so sure that he isn't there but, she was surprised when she saw him sitting on the sofa. There Tristan Russ Montemayor wearing just a plain white v-neck shirt and a blue pajama. Magulo ang buhok at mukhang kagigising lang dahil naniningkit pa ang mga mata ng binata. Bakit kahit kagigising ay napaka! Mukhang nung umulan ng kag'wapuhan ay sinalo n'yang lahat.

Abala na naman ito sa laptop nito at mukhang hindi napansin ang pagpasok n'ya, dahil roon ay dahan dahan s'yang pumihit papuntang kusina upang hindi s'ya mapansin ng binata pero,

"Come here." Nanigas s'ya sa kinatatayuan n'ya, kaagad na nagwala ang puso n'ya. Naghuhuramentado at hindi mapakali, tila ba nais n'yong kumawala sa kanyang dibdib. She hardly gulped hearing that tone of his voice. It's so cold that it made her heart beat wildly.

She wanted to run but her body doesn't cooperate with her mind. Susme! Gustuhin man n'ya o hindi ngunit tila may sariling isip ang mga paa n'ya't kusang naglakad ang mga 'yon palapit sa kinauupuan ng binata.

His sleepy eyes immediately looked straight at her. Directly and full of intensity. Her eyes automatically battled with his, she tried to read that pair of brown eyes but she failed, she failed because she was caught.

"Sit." He commanded, she obliged. Bumagsak ang mga mata n'ya sa sahig nang ibalik na ng binata ang atensyon nito sa hawak nitong mga papel.
She bit her lower lip, what does he want again. Pauupuin na naman s'ya roon maghapon? Alam n'yang hindi naman sa lahat ng oras ay maiiwasan n'ya ito pero.. hindi n'ya rin itatangging naging maayos ang pagtratrabaho n'ya sa mansyon nitong mga nakaraang araw dahil hindi pagku-krus ang landas nilang dal'wa.

"Ahm, m-may iuutos ho ba kayo? K-kung wala ho ay magtratrabaho na po ako." Tanong n'ya ng hindi na s'ya makatiis.

"Didn't you had enough yet?" Ani nito at sumimsim sa kape ngunit ang mga mata nito'y nanatiling nakatitig sa kanya.

Cat got her tongue. Inilapag nito ang tasa ng kape sa lamesita. Sumandal ito sa sofa at dume-k'watro. Narinig n'ya ang mahinang buntong hininga ng binata.

"You've been avoiding me for five days." Awtomatikong tiningala n'ya ang binata dahil sa pagrahan ng boses nito. She was caught off guard again, she violently gulped. Why does his voice feels so frustrated.