Geceden Doğan Düşler #Wattys2015

Bölüm 7

—HUZUR—

Uyandığımda başımda inanılmaz bir ağrı vardı.Havaların sıcak olmasına rağmen saçlarımı kurutmadığım için ağrımış olmalıydı.Yataktan yavaşça doğruldum.Odanın içi karanlıktı.Geç bir vakitti herhalde.Üzerimde hala bornozla duruyordum.Yataktan doğrulup ışığı açtım.Üzerime bir şeyler giydikten sonra odadan çıktım.Uyandıktan sonra bir daha uyuyabileceğimi sanmıyordum çünkü...Ağrı kesici içemezdim.Doktor ilaç kullanmamın sakıncalı olacağını söylemişti.O yüzden kendime biraz meyve suyu doldurdum.İçerisi beni basıyordu.Çardağa gitmek için evden çıktım.Hava biraz serindi ama iyi hissettirmişti.Çardaktaki iri minderlere kendimi atınca bugün olanları düşünmeye başladım.Her ne kadar kabul etmek istemesem de Burak Bey haklıydı.Ben tek başıma bir çocuk büyütecektim.Babası olmadan...Üniversite benim şuana kadar ki en büyük hayalimdi.Ama bebeğim,o benim en büyük hayalimden dahi daha önce geliyordu.Elimi karnımın üzerine koydum.Onu ne zaman hissedebilecektim acaba.Onun için her şeyden vazgeçmeye hazır gibi hissediyordum.Ama korkuyordum da.Sanki düşüncelerim çok çabuk değişiyordu.Çok çelişkide kalıyordum son zamanlarda.Sonra üzerime bir şeyin örtüldüğünü hissettiğimde başımı kaldırdım.

''Üşümüşsündür.Hava soğuk.''

''Teşekkür ederim Burak Bey.Ve size bugün sert davrandığım için de özür dilerim.Sonuçta siz benim patronumsunuz.Ne olursa olsun size karşı daha saygılı davranmalıydım.''

Yanıma gelip oturdu.Elinde bir kadeh içkisi vardı.Zor bir gün geçirmişti herhalde.Yoksa böyle geç bir saatte neden içsin ki !

''Asıl ben özür dilerim.Gerçekten neden öyle şeyler söylediğim hakkında en ufak bir fikrim yok.''

''Haklıydınız.Babasız bir çocuk büyütmenin ne kadar zor olduğunu bende biliyorum.Ama elimden gelen bir şey yok.Belki bencilce gelecek size ama ben ondan vazgeçmek istemiyorum.''

''Nasıl olacak peki ! Ne yapmayı düşünüyorsun yani ! ''

'' Bilmiyorum.''

'' Peki ailen ? Onlar biliyor mu ? ''

''Bilmiyorlar.Zaten ne tepki vereceklerini de bilmiyorum.''

''Ne kadarlık ? ''

Sorusuyla karnımı okşadım.Yüzümde bir gülümseme olmuştu bile çoktan.

''Yakında bir aylık olacak...''

''Daha çok küçükmüş...''

Başımı ona doğru çevirdim.

''Siz iyi misiniz ? ''

''Aslında değilim.Senem tedavi olmak istemediğini söyledi.''

''Ne demek istemediğini söyledi..Daha düne kadar iyileşmek için neler yapabileceğini düşünüyordu.''

''Bilmiyorum.Bugün hastanede tedavi olmak istemediğini söyledi.''

''Korkuyor olmalı.Yarın sabah bir de ben konuşayım.Şimdi çok geç oldu.''

''Evde değil zaten.''

''Nerede ki ? ''

''Şuan hiçbir fikrim yok.Bir arkadaşımla birlikteler ama nerede olduklarını bilmiyorum.İkna edebileceğini söyledi bende onunla konuşması için izin verdim.Yarın akşam Senemi getirecek.Ama aklım onlarda.''

''Umarım ikna eder.Artık tedaviyi reddetmek gibi bir lüksü yok Senemin.Bu yaşına kadar gelmişken pes edemez.''

''Sana nasıl bir hayat yaşadığını anlattı mı ? ''