7.Kanatma Yaramı

Depuis le début
                                    

Annemiz de uyuyor zaten... Hep uyuyorlar.

"Benim annem..."dedim zorlukla. Gülümsedim.

"Beni hiç sevmiyor biliyor musun?"

Hüzünle gözlerini kapatıp elimi sıktı.

"İyi olacaksın."

Kanatma yaramı.

"Gece..."dedim sıçrayarak uyanırken. Nefes nefese kalmıştım. Gözlerimi karanlık oda da gezdirdim.

Yoktu işte. Yine yoktu.

"Neredesin kardeşim?"

Dudaklarımdan bir hıçkırık koptu.

"Niye hepiniz gidiyorsunuz ki?"

Tekrardan hıçkırdım. Dizlerimi karnıma çekip başımı dizlerime gömdüm.

"Ağlama Kardelen."diye mırıldandım.

"Ağlamak yasak bize."

Dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım. Boğazım çok acıyordu.

Ağlayamazdım.

"Sen hep gülmelisin."dedim gülümseyerek.

Gülmelisin Kardelen. Gülersen anlamazlar acını. Anlamasınlar zaten.

Beş on dakika öylece dururken kapım yavaşça açıldı.

Hızla gözyaşlarımı silip derin bir nefes aldım.

"Girebilir miyim?"

Ali'nin sesiyle dişlerimi sıktım.

"Girdin ya."

Hafifçe güldüğünü duydum. Ağır adımlarla yanıma gelip yatağa oturdu.

"İyi misin?"

Demedim. İyiyim demedim.

İlk defa.

Cevap vermezken anlamış gibi kafasını salladı.

"Biliyorum. Neden iyi olmadığını. Anlatmak istersen dinlerim, Kardelen çiçeği."

Kanatma yaramı.

Acıyor.

Kardelen çiçeği...

Yutkundum. Dolan gözlerime bir kez daha lanet ettim.

"İstemiyorum."

Hiçbir şey demeden yatağa yaslandı ve gözlerini bana çevirdi.

"Gelsene."

Birkaç saniye şokla kalakaldım. Ardından kafamı iki yana salladım. Arkama yaslanıp başımı tavana çevirdim.

Sessizliği dinlerken boğazını temizledi.

"Sen geldiğinden beri..."diye mırıldandı.

"Zihnimdeki sesler susmuyor. Çığlıklar, haykırışlar, ağlama sesleri... Neler yaşadın sen Kardelen çiçeği?"

Anlamazsın acı kokan adam, anlamazsın...

"Geçmiş kirli."dedim sadece. Kafasını salladı ve derin bir nefes aldı.

"Seni ittiğim için özür dilerim."

Hiçbir şey demeden durmaya devam ettim.

"Kardelen... Ne yapacağımı bilemedim. Nehir'den başka kimse sarılmazdı ki bana."

Acı çeker gibi çıkan sesiyle gözlerimi kapattım.

Affet Kardelen, sen hep affedersin.

Yine at içine. Yine göm kalbine. Kimin umurunda ki?

Nefret Edilenler Où les histoires vivent. Découvrez maintenant