Αγαπάω έναν βρικόλακα

Κεφάλαιο 3ο

Δυο εβδομάδες έχουν περάσει από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ο χρόνος στο Σάλεμ περνούσε αργά, ποτέ όμως βασανιστικά. Η ζωή ένα μήνα μετά την μετακόμιση ήταν ωραία και επιτέλους όλοι είχαμε βρει τους ρυθμούς μας. Πλέον έχω μια σταθερή παρέα και νιώθω τόσο ευτυχισμένη που απέκτησα τόσο καλούς φίλους καθώς με την Ρενέ και την Ίζη είμαστε αυτοκόλλητες και κάνουμε πολύ παρέα και εκτός σχολείου. Το πρόγραμμα μου εκτός από υποχρεώσεις είχε και άλλες δραστηριότητες, κάτι το οποίο δεν κατάφερα ποτέ στο Μπέβερλι Χιλς. Μετά από ένα μήνα στο Σάλεμ μπορούσα να αναπνέω χωρίς κανένα πρόβλημα και να συμμετέχω ξανά μετά από χρόνια στο μάθημα της γυμναστικής. Με τα κορίτσια βγαίναμε πολλές φορές είτε μετά το σχολείο είτε Παρασκευές και Σαββατοκύριακα. Συνήθως πηγαίναμε στο Jerry's και μετά σινεμά αλλά έτυχε μια φορά να πάμε και σε κάποιο πάρτυ ενός συμμαθητή μας. Κάνοντας παρέα με την Ρενέ και την Ίζη γνώρισα ακόμη δυο άτομα τα οποία ήταν μέλη της παρέας τους, την Λέξυ και τον Ράιαν, οι οποίοι είναι και αδέρφια. Η Λέξυ σε σχέση με τις άλλες δυο κοπέλες είναι συνεχώς πολύ σοβαρή και εσωστρεφής και μου θυμίζει πολλές φορές τον εαυτό μου. Είναι μια πανέμορφη κοπέλα με γυαλιστερά κάστανα μαλλιά και καφέ μάτια, κοντούλα στο ύψος και πολύ αδύνατη. Ο αδερφός της είναι λίγο πιο ψηλός από εμένα, σίγουρα όχι πάνω από 1,75cm, και είναι και πολύ γυμνασμένος. Έχει τα ίδια γυαλιστερά μελαχρινά μαλλιά με την αδερφή του όμως τα μάτια του έχουν μια διαφορετική απόχρωση του καφέ, ας πούμε είναι λίγο πιο κίτρινα. Είναι ένα πολύ όμορφο και γοητευτικό αγόρι, και από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα μου φέρεται με τον καλύτερο τρόπο, προσέχει πάντα τι λέω όταν μιλάω και με κάνει να νιώθω όμορφη και ξεχωριστή. Η συντροφιά του είναι πάντα πολύ ευχάριστη και μου προσφέρει στιγμές χαλάρωσης καθώς και οι συζητησεις μας έχουν πάντα ενδιαφέρον.

Με τον Στέφαν δεν έχουμε μιλήσει ακόμη μετά από το πάρτυ. Και ναι, αναφέρομαι στο πάρτυ εκείνο το αυγουστιάτικο απόγευμα. Έχει περάσει ένας μήνας από τότε. Αλλά δεν καταλαβαίνω, δεν έχει προσπαθήσει ούτε μία φορά να μου μιλήσει όμως δεν παίρνει ούτε λεπτό τα μάτια του από πάνω μου. Πλέον έχω αποκτήσει μια έξτρα αίσθηση που ενεργοποιείται κάθε φορά που με κοιτάζει. Δεν χρειάζεται να γυρίσω να δω αν όντως με κοιτάει, απλά το ξέρω και δεν πέφτω ποτέ έξω. Έτσι απλά, κάνει την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή μέχρι να φύγει από το δωμάτιο και αφού φύγει επιστρέφει σε φυσιολογικές ταχύτητες. Όλα αυτά κάνουν την κατάσταση τόσο δύσκολη και αμήχανη. Στην αρχή, μου έφτανε απλά να κοιτάζω αυτά τα σκοτεινά μάτια χωρίς να θέλω κάτι παραπάνω και ας μην μιλούσαμε, όμως με αυτή του την συμπεριφορά δεν μπορούσα ούτε αυτό να κάνω πια. Βαθιά μέσα μου ήθελα να τον πιάσω και να του μιλήσω, να του πω πως με ενοχλεί η στάση του και με ενοχλεί που συμπεριφέρεται έτσι, ειδικά μπροστά στην κοπέλα του.