Güneş

20: Mutlu Anılar

Selamlar! Umarım keyifleriniz yerindedir. Bu bölüm biraz tatlı oldu, şirinliklere ağlayacağız... Bol bol 'yaaa...' yorumu olacak sanırım asfhjadhfkdasf

Bu arada şaka maka 20. bölüme geldik. 7k olmuşuz, teşekkür ederim. Hafif bir duygulanma yaşadım:') Daha seri bölümler gelecek bugün itibariyle.

Musmutlu okumalar dilerim!

20: Mutlu Anılar

Zar zor yüzümü yıkayıp aynadaki yüze bakarak derin bir nefes aldım. Bugün o gündü, Ege gelecekti. Yanında sevgilisiyle hem de.

"Güneş!" diye seslendi Melih. "Hadi yemeğe gel."

"Geliyorum!" diye bağırdım.

Haziranın ilk günleriydi, yaz artık tam anlamıyla kendini göstermişti. Hava fazlasıyla sıcaktı.

"Nasılmış bakalım hastane güzeli?"

Gülümseyerek yemeğimi yemeye başladım.

"İyiyim." dedim zar zor.

Birkaç dakika sessiz sessiz yemek yedik. Daha sonra çalan zille korkuyla yerimden sıçradım.

"Ben bakarım." dedi Ömer ayağa kalkarken.

Hepimiz stresle kapıya döndük. Ömer gülümseyerek teyzemin elinden poşetleri alınca rahatladım.

Ege değil teyzem gelmişti.

"Teyze hoş geldin." dedim gülümseyip ayağa kalkarak.

Melih ve Berin de ayağa kalkarak teyzemi karşılamaya gelmişti.

"Hoş geldiniz."

"Merhaba çocuklar, toparlandım, geldim. İyi misiniz? Neler yaptınız ben yokken?"

"İyiyim Nalan teyzem hiç merak etme. Selma teyze yok mu?"

Bir yandan içeri girerken biz de poşetleri alıyorduk. Ömer ve Melih de bavulları almıştı.

"Selma teyzeniz birkaç gün ailesinin yanında kalacak. Toparlansın o da. Sonra tekrar gelecek."

"Hadi Nalan teyze sofraya gelin. Biz hazırlamıştık."

"Çocuklar..." dedi Nalan teyze dolu gözleriyle. "Resmen koskoca insanlar oldunuz. Çocuk bile diyemiyorum artık."

Gülümseyerek dolu gözlerimizle teyzeme baktık birkaç saniye. Daha sonra hep beraber yemek yedik.

Aradan birkaç saat geçti, bu süre boyunca stresten ölmemek için sadece müzik dinledim. Olacak her şeyden korkuyordum.

"Hastane güzeli? Girebilir miyim?"

Kapıda Melih'i görünce başımı salladım sadece.

"Seninki geldi." dedi gülümsemeye çalışırken.