Güneş

14: Lunapark

Selamm, sizi çok bekletmek istemedim. Güzel ve keyifli bir bölüm olması dileğiyle<3

Bölüm uzun mu kısa mı oldu cidden bilmiyorum...

Bölüm arası yorumlarınızı bekliyorum, beğenirseniz oy butonuna tıklamayı da unutmayın!

İyi okumalar!

14: Lunapark

Arabalara bindikten sonra bir markette durup orada yemek için sandviç ve meyve suyu aldık. Birkaç tane su ve çikolata, cips aldıktan sonra tekrar yola koyulduk.

Hava bizim şansımıza o kadar iyiydi ki uzun zamandır yolunda giden tek şeydi sanki.

Birkaç dakika sonra lunaparka ulaştık. O kadar büyük ve korkutucu duruyordu ki bir an sadece oturup arabada beklemek istedim.

Bu benim ilk kez lunaparka gelişimdi.

Küçükken bile sosyal anksiyetem olduğu için lunaparka gidememiştim. Kalabalık beni korkuturdu her zaman. Ama bu kez farklıydı. Bu kez yanımda ailem vardı: Abim, Ege, Ömer, Melih, Berin... Ailem onlardı benim.

Ve siz... Artık siz de ailemsiniz, tabii isterseniz...

Unutmayın, bu sadece benim değil, hepimizin öyküsü.

"Geldik!"

Melih'in sesiyle hayal dünyamdan çıkıp gerçek dünyaya döndüm.

"Lütfen sadece eğlenelim." diyerek duaya başlayan Ömer'e gülerken arabadan inip lunaparkın girişine geldik.

"Yanımdan ayrılmıyorsun." dedi Ege net bir şekilde.

"Erkek ya!" diyen Ömer'e şok içinde bakarken diğerleri bize gülüyordu.

"Güneş'im ya, sana kuma geliyor olabilir mi?" Abimin ciddi sorusuna karşılık kahkaha attığım sırada bir an bunun gerçekliğini sorguladım.

"Yapmayın lütfen!" dedim gülerken.

"Kıskandı bizi Egoşum!" dedi Ege'nin kolunu omzuna atarken.

"Gel Ömer'im. Kızlardan hayır yok."

Şok içinde Ege'ye bakarken ikisi gülmekten ağlamak üzereydi.

Gülmekten ağlamak... Daha güzel bir his var mıdır, bilmem.

"Bu son görüşmemiz olacak herhalde!" dedim sahteden trip atarken.

Diğerleri bize kahkahalarla gülerken ben gayet ciddi bir şekilde gözlerimi ikisine dikmiştim. Arkamdan çevrilen oyunlar tadımı kaçırmıştı resmen.