I meet you on the bridge II ZAKOŃCZONE

„Widziałem że ją pakujesz"

      Wczoraj praktycznie od razu po przyjeździe wyszłam na zewnątrz. Po paru godzinach poznałam multum nowych ludzi. Byli tacy cudowni, tacy mili.

     Wstałam z łóżka z lekko bolącą głową bo troszeczkę wypiłam...

     Ale to nie jest ważne! Ważne jest to że jestem w Hiszpanii!

     Ten pomysł na początku mi się nie podobał ale teraz...? JEST CUDOWNIE!

     Podskakując udałam się do kuchni zjeść śniadanie. 

     Postawiłam na owsiankę z różnymi owocami (oczywiście najwięcej bananów i malin).

     - Cholera! - Krzyknęłam przez ból który sprawiło przecięcie nożem. - Dlaczego to zawsze ja muszę mieć te cholerne nieszczęście?!

     Zjadłam pyszne, zdrowe śniadanie i udałam się do pokoju aby ubrać dokładnie tą białą sukienkę która tak bardzo nie podobała się Patrickowi. 

     Polokowałam włosy i zrobiłam lekki makijaż.

     Wskoczyłam na beżową, aksamitną kanapę i włączyłam riverdale na netflixie, gdy nagle zawibrował mój telefon. Rozciągnęłam się na maksa i... dzięki bogu złapałam ten telefon bo za nic w świecie nie chciało mi się wstawać!

     Gdy zobaczyłam od kogo jest wiadomość i o jakiej treści pisnęłam i zeskoczyłam z kanapy.

OD: Patrick
Ogólnie, jestem na tej twojej dzielnicy ale za jasną cholerę nie wiem który to twój dom więc czekam pod jakimś sklepem ze słodyczami.

     Otworzyłam szeroko oczy, buzie i biegiem ruszyłam założyć buty. Wychodząc szybko zamknęłam drzwi na klucz i jak najszybciej potrafiłam biegłam pod sklep.

     Zobaczyłam go. 

     Był ubrany w jakieś czarne luźne dżinsy i  luźną, białą koszulkę.

     - Patrick! - Krzyknęłam i zaczęłam biec. Szatyn się odwrócił a ja na niego wskoczyłam i owinęłam nogi wokół jego talii.
- Wiesz że serio mówiłem z tą sukienką. - Zapytał na co podniosłam wzrok i spojrzałam w jego czarne jak noc lub węgiel oczy. - Widziałem że ją pakujesz.

     Szybko przesunęłam swoje wargi do jego i go pocałowałam. Chłopak odwzajemnił mój pocałunek.

     Nie wiem ile się tak całowaliśmy, ale dosyć długo.

     I oczywiście nie wiem po jakim czasie zdecydowaliśmy przenieść się do mojego domu z malutkimi przeszkodami. 

     Podczas drogi do domu zdałam sobie sprawę że nie mam kluczy...

     - Patrick...? - Zapytałam cicho.

- Słucham, księżniczko. 

- Bo ja zgubiłam klucze... - Odpowiedziałam. Chłopak spojrzał na mnie zdziwiony.

- Wiesz gdzie mogły ci wypaść? - Zapytał na co pokręciłam głową.

- Więc musimy wrócić pod sklep ze słodyczami. - Zadecydował. Pokiwałam głową i w objęciach szatyna szybko ruszyłam w stronę sklepu.

     Przeszukaliśmy dokładnie cały parking, okolice i drogę którą pokonaliśmy. Nic nie było.

     - Może wypadły ci jak do mnie szłaś? - Zapytał.

- Nie wiem, ale warto sprawdzić. 

     No i jak wcześniej. Nic.

     Udaliśmy się do zamkniętego domu i moim oczom ukazały się klucze. Klucze w zamku. 

     Nie wyciągnęłam ich...

     - Widzisz, tak pędziłaś na spotkanie ze mną że aż zapomniałaś wyciągnąć kluczy z zamka. - Parsknął chłopak i mnie pocałował.

- Zamknij się. - Wyszeptałam mu w usta.

     Weszliśmy do willi całując się. Szatyn nie szukając sypialni rzucił mnie na kanapę i zaczął ściągać swoją koszulkę. Położył się nade mną i po chwili ściągnął także moją koszulkę. 

                                                                                        *******

      - Patrick? - Zapytałam cicho jeszcze mocniej wtulając się w nagi tors chłopaka.

- Tak, księżniczko? - Odpowiedział pytaniem na pytanie ale...

     Księżniczko...

     Chyba się rozpływam!

     - Pójdziemy dzisiaj na kolację z moimi znajomymi? - Zaproponowałam. - Poznałam ich wczoraj i ich... polubiłam?

- Pójdziemy. - Odpowiedział całując mnie w czoło. 

     Zasnęłam w objęciach Patricka i nie wiedziałam kiedy wybiła godzina dwudziesta. 

     Godzina spotkania!

     - Wstawaj! - Krzyknęłam zrywając się z kanapy. - O dwudziestej mieliśmy być w restauracji!

     Szatyn spojrzał na mnie nieobecnym wzrokiem lecz po chwili mnie zrozumiał i wstał. Dosyć powolnie zaczął wyciągać z walizki jakieś ubrania coraz bardziej mnie denerwując. 

     - Zachowujesz się jak żółw! - Warknęłam. 

- Wiesz że wolałbym mieć cię tylko dla siebie i nie wypuszczać cię z łóżka? - Zapytał na co lekko się zarumieniłam. - Ale chcę poznać tych ludzi. Chcę poznać ludzi z którymi spędziłaś dzień.

     Wrzuciłam na siebie jakąś dłuższą brązową sukienkę z rozcięciem na plecach na ramiączkach. Na moich blond włosach nadal utrzymały się loki więc nie muszę robić nowych. Na szyję założyłam złoty łańcuszek z literą M, a na uszy złote okrągłe kolczyki.