Chapter 31: Not Giving up

3.6K 108 4

ni Eleisoness

ni Eleisoness

Chapter 31: Not Giving up

Jasmin's POV

"Best, tahan na." Sabi Nics habang hinahagod ang likuran ko.

Nandito ako sa dorm kasama ang Exo at silang Keila at Nics din. Umalis ako sa bahay dahil talagang nasasaktan ako sa ginawa ni Chanyeol sa akin at hindi ko kaya na makita ang pagmumukha niya.

I sniffed at pinunasan ko ang luha sa pisngi. "Ang sakit sakit kasi, eh.

"Alam naman namin 'yon at kailangan mo nang tumigil sa pag-iyak because you still need to explain kung bakit umalis ka sa bahay niyo na hindi ka nagpaalam kay Chanyeol? Sigurado akong mag-alalala yun." Sabi ni Nics.

Umayos ako sa kakaupo sa kama. I wiped my tears. "Hindi 'yon mag-alala. Ano ba naman ako sa kanya, walang siyang pakialam sa'kin." Taos umiwas ako ng tingin.

Nics sat beside me at hinagod ang buhok ko. "Hindi naman ganon si Chanyeol, Min. Alam naman natin na naging mabait naman siya sa'yo at ina-alagaan ka niya bilang asawa."

"Pero ginawa lang niya 'yon para gamitin ako. Ginamit lang niya ako para makalimutan niya si Samantha. I'm just a rebound to him." Naiiyak na naman ako.

Hindi na siya nagsalita ulit. I cried again, masakit parin sa puso. To be honest, I didn't expect na ganito ang mangyayari sa love story namin ni Chanyeol. We were so perfect to each other, palagi siyang sweet sa akin and he really takes care of me. He's been a good husband to me, kahit busy siya sa trabaho niya hindi siya nawawalan ng time para sa akin. Kahit sa mga classes ko sa school, palagi siyang tumatawag para kamustahin ako. Palagi niya din ako binobola.

Then this problem came. Nasira ang tiwala ko sa kanya. I was hurt and depressed, hindi ko akalain na na hahantong kami sa ganitong sitwasyon. I thought he loved me pero mali pala ako. Matatanggap ko naman kung mas mahal pa niya si Samantha kaysa sa'kin pero nang marinig ko na isang rebound lang pala ako, 'don ako nasaktan. When I heard that, I felt my heart was removed on my body that it hurts so much.

Bumukas ang pinto, si Keila lang pala. Nilapitan niya ako at nagsalita. "Min, ang asawa mo nasa baba. Hinahanap ka."

Nandito siya? Umiwas lang ako ng tingin. I don't want to see him. "Paalisin mo siya, Keila. I don't want to see him. Sabihin mo na dito muna ako sa inyo."

"Pero best, nakakaawa na kasi siya, eh. Umiiyak si Chanyeol habang nagmamakaawa sa'min, gusto ka niyang makita at makausap."

Naiinis na ko! "Ayokong makita siya, pwede ba! Ayokong makita ang pagmumukha niya!"

"Pero best--"

"HINDI MO BA NAINTINDIHAN?! SABI KO AYOKO! PAALISIN MO SIYA!! I DON'T WANT TO TALK TO HIM!"

Mukhang naiintindihan naman ni Keila na ayoko talagang makita si Chanyeol lalo ng naiinis na ako. "Okay sasabihin ko." Sabi niya tsaka siya lumabas sa kwarto.

Matapos ang confrontation namin ni Chanyeol, hindi parin siya tumigil sa kakasabi sa akin na mahal niya ko. He kept on saying those words kahit alam kong isa lang yon kasinungalingan. Nakauwi kami sa bahay nun na hindi ko siya pinapansin, iniiwasan ko siya, hindi ko siya kinausap. Kahit sa pagtulog ko, hindi ako tumabi sa kanya. He was sad pero hindi ko na kasalanan yon. It was all he's fault, kasalanan niya lahat kung bakit kami ganito, kung bakit kami umabot sa sitwasyong ito.

It hurts like hell! Ang sakit sakit ng ginawa niya! Tapos nandito siya para ano? Humingi ng tawad? I don't think na mapapatawad ko siya ng ganon kadali.

Umalis na si Nics sa kwarto sinabihan ko kasi na gusto ko mapag-isa. Kailangan kong mag-isip kong ano na ang gagawin ko. I still don't know what to do. Hindi pa alam ni Mama ito and I don't want her to know kasi sigurado ako magagalit yon.

I lay myself in bed and sigh deeply. Siguro itutulog ko lang ito. Kahit hindi pa ako inaantok, I forcely closed my eyes and took a deep sleep.

I woke up when somebody touches my cheek. Napaka-familiar ang scent na ito. Hindi ko muna binuksan ang dalawang mata ko, alam ko na si Chanyeol ang katabi ko ngayon. I just want to know kung ano ang gagawin niya sa akin. I just shut my eyes closed.

He's hugging me tightly habang hinahaplos ang pisngi ko. Nakakailang! He kissed me in my forehead at isinubsob ang ulo ko sa dibdib niya. I slightly open my eyes, naririnig ko kasi ang tibok ng puso niya. Is this true? Tumitibok ang puso niya? Or kasinungalingan na naman yan. I really love his warm hug, kaya palagi niya ako niyayakap kapag tulog ako.

He sigh and spoke. "I love you. I love you so much, wife and I'm sorry for what I've done to you. Yes, I used you as a rebound to forget about her, about Samantha. But as the days goes by, I just found myself falling for you."

I felt my breathing stopped. I'm stopping myself from crying, naiiyak ako sa mga sinasabi niya. I tried to convince myself that's just a lie. But my heart says that he's telling the truth.

"I tried everything to tell you the truth, but I got scared. I'm scared, what if you'll get mad at me? What if.. you'll leave me? Everytime I woke up beside you, my conscience is eating me. How could I hurt you, wife and I'm sorry. I'm so sorry for hurting you."

He rubs my head softly and kissed it. "And now you're completely mad at me, wife. I'm such a big jerk for not telling it you right away. But I'm not giving up to prove to you that I love you so much, wife. I hope you'll believe me."

I was speechless. Hindi parin ako completely kumbinsado but I was overwhelmed. Tingnan lang natin kung saan ang kaya niya.

-------------------------------------------------

A/N: I'm sorry kung natagalan ako sa pag-update. May kasalan kasing nagaganao tapos imbitado kami ng pamilya ko. We were so busy tapos kanina lang kararating lang namin dito sa bahay kasi nagpunta pa kami sa province namin, saka walang wifi dun noh! Haha.

Vote & Comment