The Everlasting One (volume 2 + 3 )

Chapter: 145

" စိတ်တော့မကောင်းပေမဲ့ မင်းတို့ရဲ့ပစ္စည်းတွေ ခဏငှါးရလိမ့်မယ်"

ချုံခိုတိုက်ခိုက်လာသူ မိန်းကလေးကပြောသည်။

လယ်သမားနှစ်ဦးသည် ဘာမှမပြောဝံ့ကြဘဲ တိုက်ခိုက်သူနှစ်ဦး​၏စကားကို ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ခေါင်းညိတ်ကြသည်။

ရွာသူရွာသားများပေမို့ သူတို့နှစ်ဦးသည် တိုက်ခိုက်လာသူနှစ်ဦး​၏ ပုံစံအစစ်အမှန်ကို မသိကြချေ။

အကယ်၍ တိုက်ခိုက်သူနှစ်ဦးမှာ ဆဋ္ဌမမြောက် မင်းသားနန္ဒကန်စီနှင့် တစ်ရာမှာတစ်ယောက်မရှိသော တပ်မှူးသုန္ဒရီမှန်းသာသိပါလျှင် ထိုနေရာမှာတင် ရင်ဘတ်နှင့်မြေကြီးထိမတတ် ပြားပြားဝပ်အောင် အရိုအသေပေးနေလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

နန္ဒနှင့် သုန္ဒရီသည် သာမန်အရပ်သူအရပ်သားများပမာဝတ်ဆင်ထားသော်လည်း လယ်သမားနှစ်ဦးထက်စာရင် ပိုပြီး အရောင်အဆင်းရှိသေးသည်ပင်။ ထို့ကြောင့် ချုံပုတ်အကွယ်တွင် လယ်သမားနှစ်ဦးနှင့် အင်္ကျီများလဲလယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ပြီး လယ်သမားနှစ်ဦးကို မိမိတို့ရွာဆီိ အမြန်ပြန်၍ နှုတ်ပိတ်နေရင် ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။

ကြောက်လန့်နေသော လယ်သမားနှင့် လယ်သူနှစ်ဦးသည် တဟုတ်ဟုတ်နှင့်သာနေ​၏။

အဝတ်လဲပြီး၍ သူတို့​၏အသီးအရွက်လှည်းကို နန္ဒနှင့် သုန္ဒရီတို့ ယူသွားခိုက်တွင် နန္ဒသည် နောက်ပြန်လှည့်လာပြီး သူ​၏ခါးကြားမှ ဒင်္ဂါးထုပ်ကို ပစ်ပေးလိုက်သည်။

အနည်းဆုံးတော့ သူဟာ တော်ဝင်သွေးသားပင်။ ဒီငွေလောက်ကလေးက သူ့ရဲ့ တစ်နေ့စာအသုံးစရိတ်တောင်ရှိမည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း လယ်သမားနှစ်ဦးအတွက်တော့ တစ်လစာဖြစ်နိုင်သည်။

" နစ်နာကြေး ယူလိုက်"

ငွေထုပ်ကို မဝံ့မရဲနှင့်ယူကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော လယ်သမား​၏မျက်နှာတွင် အံ့ဩခြင်းနှင့် ဝမ်းသာခြင်းတို့ ရောယှက်သွားသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်ရသော နန္ဒသည် အပြုံးရေးရေးပြုမိ​၏။ ထိုအချိန်တွင် သုန္ဒရီက နန္ဒ​၏ပခုံးကိုပုတ်ကာ သတိပေးသည်။