BANK Oneshots

Verdriet - Matthy

Pov: Matthy

De deur valt in het slot. Ik hoor hoe zijn schoenen op de grond terecht komen en zijn jas erachteraan gaat. Harde stappen lopen de trap op. Ik kijk Raoul aan die naast me op de bank zit. Hij heeft dezelfde vragende uitdrukking op zijn gezicht als ik. We hebben beiden dezelfde vragen: Wie is er thuis? En wat is er gebeurd? Uit de manier van de trap op lopen, heb ik niet kunnen opmaken of het nou Koen of Robbie is die zojuist binnen is gekomen. Ik en Raoul staan tegelijkertijd op waarna we samen naar de gang lopen. Hier treffen we Robbies schoenen en jas aan die op een hoopje midden in de gang liggen. 'Ga jij maar even bij hem kijken' zegt Raoul rustig tegen mij. Ik knik waarna ik mij omdraai en de trap op begin te lopen. Beneden aan de trap raapt Raoul Robbies spullen op, waarna hij deze netjes aan de kapstok hangt. Ondertussen ben ik bij Robbies deur aangekomen. Ik blijf even in stilte wachten, in de hoop iets te horen uit de kamer. Na een aantal tellen klop ik zachtjes op de deur. Even blijft het doodstil, maar dan hoor ik een gedempt "ga weg" uit de kamer komen. 'Robbie? Alles oké?' vraag ik voorzichtig. Geen reactie. Ik blijf nog even voor de deur staan, maar na twee stille minuten draai ik me om en loop de trap weer af. Ik neem mezelf voor het 's avonds nog een keer te proberen, in de hoop dat zijn bui dan een klein beetje is weggetrokken.

'Matt. Roep jij Robbie even voor het eten?' vraagt Raoul mij terwijl hij in de keuken het eten op de borden aan het scheppen is. Ik loop naar de gang en ga op de tweede traptrede staan. 'Robbie. Kom je eten?' roep ik naar boven. Geen antwoord. Sinds hij mij die middag heeft weggestuurd, heeft niemand iets van hem gehoord. Ook Koen niet die ondertussen thuis is gekomen. Ik loop de trap op en klop weer op zijn deur. 'Robbie. Kom je eten? Raoul heeft die lasagne gemaakt die jij zo lekker vindt' probeer ik semi-enthousiast over te komen. 'Geen honger' klinkt er zachtjes aan de andere kant van de deur. 'Robbie? Gaat alles goed daar?' vraag ik nogmaals. Weer krijg ik geen antwoord. 'Matt, Rob, eten!' roept Koen naar boven. Met een ongerust gevoel loop ik de trap weer af en ga aan de eettafel zitten waar vier borden lasagne staan. Koen en Raoul kijken me vragend aan als ik in mijn eentje beneden kom. Zonder iets te zeggen ga ik op mijn plek zitten. Raoul en Koen laten het voor wat het is en beginnen een gesprek over de voetbalwedstrijden van aankomend weekend. Ik kan me niet concentreren op het gesprek. Mijn gedachten zijn bij Robbie. Wat zal er gebeurd zijn? Robbie heeft wel vaker zijn buien waarin hij niet met ons wilt praten en veel tijd op zijn kamer spendeert, maar meestal trekt hij na een uurtje wel bij en verschijnt hij gewoon aan het avondeten. Al helemaal als we iets eten wat hij erg lekker vindt. Ik maak me grote zorgen om hem. Tijdens het hele avondeten blijft zijn plek leeg en zijn bord onaangeroerd.

Na het eten opgegeten te hebben en mijn bord op het aanrecht te hebben gezet, pak ik Robbies bord mee naar boven en zet het neer voor zijn kamerdeur. Ik klop op de deur en zeg 'Er staat eten voor je' en loop dan zonder op een reactie te wachten weer weg. Ik ga naar mijn eigen kamer en probeer wat te editen, maar dit lukt niet omdat ik mijn focus er niet bij kan houden. Mijn gedachten dwalen telkens af naar de jongen die een verdieping boven mij zit. Ik krijg plots een idee en pak mijn telefoon erbij. Ik open WhatsApp en klik op het gesprek van Robbie en mij. Na lang te hebben nagedacht ben ik tot een berichtje gekomen.
"Beste Robbie. Omdat je niet wilt praten, probeer ik het zo maar. Ik maak me zorgen om je. Ik wil je erg graag helpen maar weet niet goed hoe ik dit het beste kan doen, omdat ik niet weet wat er gebeurd is. Ik hoop dat je aan een van ons wilt vertellen wat er aan de hand is, dan kunnen we samen naar een oplossing zoeken. Ik mis je."
Mijn duim blijft boven het groene verzend pijltje hangen. Is dit een goede keuze? Maak ik het zo niet alleen maar erger? Nee Matthy. Nee. Niet zo denken. Ik druk op het knopje en de tekst staat nu in een groen ballonnetje aan de rechterkant van mijn scherm. Twee grijze vinkjes waarvan ik hoop dat ze snel blauw zullen worden. Met een onrustig gevoel stop ik mijn telefoon in mijn broekzak en loop ik naar de woonkamer.