"ရော့"
ဂွမ်!
ပြောရင်းထမင်းပန်းကန်ကိုပစ်ပေးလာတဲ့လီမင်ဟယ်
"ဂျောင်ကုဟျောင်းရောဟင်"
"မျှော်မနေနဲ့သူကမလာချင်ဘူးဆိုလို့ငါလာရတာ"
"ကျနော်အိမ်ကိုခနပြန်မယ်"
"ဘယ်သူ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့လဲ!"
"ဂျောင်..ဂျောင်ကုဟျောင်း...."
"ခင်ဗျားသွားလို့ရပီ"
လီမင်ဟယ်ကိုထွက်သွားခိုင်းကာကျနော့အနားကိုတိုးကပ်လာတဲ့ဟျောင်းကကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
"မင်း ဒီအိမ်မှာပဲအရိုးဆွေးတဲ့ထိနေ! ရ! မယ်! "
"နေရမယ်"ဆိုတဲ့နေရာကိုဖိနှိပ့်ကာ၁လုံးခြင်းပြောလာတဲ့ ဟျောင်းကိုကျနော်အသက်လောက်ချစ်ပါတယ်...ဤမှန်သောသစ္စာစကားကြောင့် ကျနော်သည် ဂျောင်ကုဟျောင်းပြန်လည်ချစ်နှစ်သက်သူဖြစ်ရပါစေသား..
"ဟျောင်း..အဲ့တာဆိုလေ ကင်မ်ထယ်ကိုဖေဖေ့ဆီ၁ခါလေးပဲလိုက်ပို့ပေးပါနော် နော်ဟျောင်း ကင်မ်ထယ်ဖေဖေ့ နောက်ဆုံးခရီးကိုလိုက်မပို့ရတာစိတ်မလုံလို့ပါ နော် ဟျောင်း ခွင့်ပြုပါနော်"
လက်အုပ်ချီကာလက်နှစ်ဖက်ကိုမီးပွင့်မတက်ပွတ်ရင်းတောင်းဆိုမိသည်။
"အိုခေလေ.."
"ဟျောင်းတကယ်ပြောတာလား..ဟင်!တကယ်ပါနော်"
"အေးးးးး"
"ရေးးးပျော်လိုက်တာ ကျေးဇူးပါဟျောင်း ကျေးဇူးပါ!!"
ပြောရင်း ဂျောင်ကုကိုထဖတ်လိုက်တဲ့ကင်မ်ထယ်....ကင်မ်ထယ်ကသတိမထားမိပဲပျော်လို့ဖတ်လိုက်တာဆိုပေမယ့်ဂျောင်ကုစိတ်ထဲမှာတော့ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားရတယ်။
ဘာလို့ရင်တွခုန်နေတာပါလိမ့်...
"အဟမ်း!..ဟျောင့် လွှတ်စမ်းဦး..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ"
ကင်မ်ထယ်ဖတ်ထားသည်ကိုအတင်းရုန်းကာ အင်္ကျီတွေကိုဖုန်ခါသလိုလုပ်ရင်းပြောလာတဲ့ဂျောင်ကု..
"အာ..ဆောရီးဟျောင်း ကင်မ်ထယ်အပျော်လွန်သွားလို့ စောတီးနော်"
YOU ARE READING
"~ Painful But Loving~"
Fanfiction"ဖေဖေကင်မ်ထယ်လေးကိုလာခေါ်လိမ့်မယ်လို့ထင်ထားခဲ့တာအခုတော့ကင်မ်ထယ့်ဘ၀သွားပီ" (ကင်မ်ထယ်ယောင်း) "ခင်ဗျားပြုစေချင်တဲ့အိမ်ထောင်ကျုပ်ပြုလိုက်ပီလေခင်ဗျားကျေနပ်လား" (ဂျွန်...
