"ဂျောင်ကုဟျောင်း..."
ခေါ်လိုက်သော်လည်းတစ်ချက်မှလည့်မကြည့်လာတဲ့သူက ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကိုအကြည့်မပျက်ခဲ့
"ဂျောင်ကုဟျောင်းလို့.!"
"ကျစ်!..ဘာလဲ!"
"ကင်မ်ထယ်လေးဘယ်မှာအိပ်ရမာလဲဟင်"
"မင်းဟာမင်းအိပ်ချင်တဲ့နေရာမှာအိပ်..အေးငါ့ကုတင်ပေါ်တော့ရောက်မလာနဲ့"
"ဟင်!အ့ဆိုဘယ်မှာ.."
"တိတ်စမ်းဦးတော့ကင်မ်ထယ်ယောင်း ငါဒီမှာအားယားမနေဘူး"
ကင်မ်ထယ်လေးဆက်ပြောမနေတော့ပါ ဂျောင်ကုဟျောင်းကတကယ်ကိုအသည်းမာတာပဲ..အခန်းကအိပ်ခန်းဖြစ်နေတော့ ဆိုဖာဆိုတာကလဲမရှိ ကုတင်နဲ့စာကြည့်စားပွဲလိုမျိုး ခုံ၀ိုင်းနဲ့ဖင်ထိုင်ခုံသာရှိသည်။
ဒီတိုင်းဆိုကြမ်းပြင်မှာပဲအိပ်ရမယ်ထင်တယ်..
"ဂျောင်ကုဟျောင်းအိပ်အခင်းအပိုတေဘာတေ.."
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း..ငါ့ကိုလာမမေးနဲ့တော့လို့ငါပြောထားတယ်လေ"
"အွန်းပါ"
ကင်မ်ထယ်လေးအိမ်အောက်ထပ်ကိုပဲဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ရေခဲသေတ္တာနားမှာမမလှလှတျောက်တွေ့လို့အကူအညီရလိုရညားမေးလိုက်မိသည်။
"နူနား.."
"အော်..မင်းကဂျောင်ကုရဲ့ယောက်ကျားဆိုတာလား"
"ဟိုအဲ့လိုမဟုတ်.."
"ကဲထားပါမင်းဘာပြောမို့လဲ"
"ဟိုလေအိပ်အခင်းအပို.."
"အို..အဲ့တာတွေငါကဘယ်သိမလဲ..ငါကဒီကအိမ်အကူမှမဟုတ်ဘဲ မင်းမသိရင်မှတ်ထား ငါကဂျောင်ကုရဲ့မေမေလေးပဲ လီမင်ဟယ်လို့ခေါ်တယ်"
"အာ..ဟုတ်"
ထိုကအမျိုးသမီးကလည်းကင်မ်ထယ်လေးကိုထပ်မံဥပက္ခာပြုလိုက်သည်မလို့..
"ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာမှာပဲပေါ့.."
----
"အားးးးဖေဖေကယ်ပါဟင့် ဖေဖေ!!!!!အားးးး!!!!!!"
"ဘာဖြစ်တာလဲ!ဟမ်ဘာဖြစ်တာလဲ"
မနက်ခင်းစောစောမိုးတောင်မလင်းမှီအချိန်တွင် အော်သံတစ်ခုတောင်မစ္စတာဂျွန်ရောလီမင်ဟယ်ရောဂျောင်ကုပါ အသံလာရာဧည့်ခန်းကိုရောက်လာကြရသည်။
YOU ARE READING
"~ Painful But Loving~"
Fanfiction"ဖေဖေကင်မ်ထယ်လေးကိုလာခေါ်လိမ့်မယ်လို့ထင်ထားခဲ့တာအခုတော့ကင်မ်ထယ့်ဘ၀သွားပီ" (ကင်မ်ထယ်ယောင်း) "ခင်ဗျားပြုစေချင်တဲ့အိမ်ထောင်ကျုပ်ပြုလိုက်ပီလေခင်ဗျားကျေနပ်လား" (ဂျွန်...
