MERHABAAAAA
HOS GELDİNİZZZZZ
BU BOLUMU NASİL YAZACAGİMİ HİC DUSUNMEDİM O YUZDEN KAFAMİZA GORE GİDİYORUZ
SİZLERİ SEVİYORUM,İYİ OKUMALAR
29 Nisan
-
Aynı hastanede odasının içinde 6 beden. Bunlardan ikisi hasta yatağında huzursuzca uyurken diğerleri sabırla uyanmalarını bekliyordu.
Hoseok,ağlamaktan kızarmış gözlerini kırparak başını eşinin göğsüne yasladı usulca. Bazı nedenlerden dolayı öncesinde olaylara pek dahil olamamıştı. Her şeyin sıcağı yeni yeni geçiyordu.
Jungkook'un baygınlığından sonra onu uzun süredir uyuyan Gunwoo'nun olduğu odaya alarak dinlenmesi gerektiğini söylemişlerdi. Ondan sonra da herkes kendini odada bulmuştu. Yakın arkadaş olan üçlü arada halsizce de olsa sohbet ederken, Kang yalnızca eşinin saçlarını okşayarak yüzünü seyrediyordu. Onun güzel yüzünü izlerken hayatını gözünün önünden geçiriyordu.
Ne ara bu hale gelmişlerdi?
Daha 2 gün öncesinde, cinsiyet partisinde dünyanın en mutlu insanıydı herkes. Cinsiyet partisi haricinde... Oğluyla konuşmuş, Taehyung'un yıllarıdır içinde tuttuklarını öğrenmişti. Oğluyla arası düzelmeye başlayacakken,özlemini giderecekken kendini bu hastanede bulmuştu.
"Bay Kang... Eşiniz uyanıyor."
Yüzünü seyrederken nasıl fark etmemişti bilmiyordu ama Jimin'in cümlesinden sonra bakışları gözlerine kenetlendi.
Gunwoo,ağrıyan gözlerini kırpıştırıp yutkundu art arda. Kendisi baygınlığından kısa süre sonra uyandığını düşünsede öyle değildi. Ertesi gün sabah saatleri olmuştu. Verilen sakinleştiriciler yüzünden anlamamıştı.
"Hayatım..."
"Kang..."
Gözleri anında dolup göz yaşları yanaklarından süzülürken hıçkırdı. Adam eşinin gözlerini silip ağlamaması için yalvardı sadece.
"Rüya değilmiş... Niye değil? Niye ben uyanınca geçmedi."
"Geçecek..."
Kolunda ki seruma baktı kısa süre. Çıkarmak istese de buna bile güç bulamıyordu kendinde.
"Saat kaç?"
"On bir."
Gunwoo saati duyduğunda yerinden kalkmaya çalışırken bir çift el engel olmuştu ona. Tekrardan yerine uzandırılırken göz yaşları içinde bir şeyler söylemeye çalışıyordu.
"Taehyung... Taehyung nasıl?"
"Aynı,değişen bir şey yok."
"Sen... Onu gördün mü?"
Kang burukça gülümseyip başını iki yana salladı. Oğlunu görmek için doktora çok yalvarmıştı ama izin alamamıştı. Saniyelik de olsa görememişti.
Ne diyeceğini bilemeyen adam dudaklarını ısırıp yanağını eşinin avcuna yasladı. Göz yaşları yanaklarından süzülüyordu. Sesi çıkmıyordu ama ağlıyordu yine de.
Başını yanında ki yatağa çevirdi usulca. Yüzüne takılan oksijen maskesiyle ve bembeyaz yüzüyle uzanıyordu Jungkook. Gözlerinin kızarıklığı görünüyordu.
"Niye hava veriyorsunuz? İyi mi...?"
Namjoon'a bakarak konuşmuştu. Namjoon,burukça gülümseyip başını salladı.
