KEEP ME CLOSE (Isaac Genesis Zodiac)

CHAPTER 120 - His Turn To Push Her Away

"Wala akong kailangang ipaliwanag o kompirmahin sa 'yo." Doon na siya tumalikod at humakbang patungo sa gate. Subalit hindi pa man siya nakalalayo ay muli niyang narinig si Aris.

"Kung hindi ka magpapaliwanag sa akin ay si Jerome Sison ang kakausapin ko."

Hindi niya pinansin ang sinabi ni Aris. Alam niyang hindi siya babaliktarin ni Jerome. Kahit pa bugbugin nito si Jerome, naniniwala siyang mananatili sa panig niya ang binata.

"On top of that, paiimbestigahan kita," patuloy pa ni Aris; nasa tinig ang pagbabanta. "Iyon ay kung hindi mauuna sina Ma at si Acky na gawin iyon. Because I'm telling you, Trini. Hindi lang ako ang nakapansin sa mga sinabi mo. Surely, by this time, the whole family is discussing what you just said, and you must prepare because they–– we ––are not going to leave you alone from here on in."

Inis siyang humarap at tinapunan ito ng masamang tingin. "What do you want from me? Gusto kong tahimik na umalis, gusto kong matapos na ang lahat dito. Bakit hindi mo na lang ako hayaang gawin iyon?"

"Because we f*cking care for you, Trinity. Sa pamilya namin ka iniwan ng mommy mo."

"Hindi na ako bata para kailanganin ang pag-alalay ng pamilya ninyo. I can do whatever I want and I will decide what's best for me. Do I really have to spell it out? Gusto kong magpakalayo-layo, gusto kong umalis na sa buhay ni Gene. Gusto kong makasama si Jerome at hindi na ma-involve sa inyo!"

"Uulitin ko, hindi problema sa amin kung iyon ang gusto mong mangyari. Pagbibigyan ka namin–– kaso ay nagsalita ka sa stage at nag-iwan ng puzzle na hindi namin pwedeng balewalain na lang. What you said bugged me, and for sure it also did to the whole family. At hanggang hindi mo ipinaliliwanag ang ibig mong sabihin ay hindi ka namin titigilan."

She opened her mouth to answer Aris, pero natigilan siya nang may nakita siyang aninong papalapit.

Aninong kilalang-kilala niya.

At doon nag-umpisang tumibok nang malakas ang puso niya.

Ilang sandali pa ay tuluyang lumitaw ang nagmamay-ari ng aninong iyon.

Si Gene ay huminto halos tatlong metro mula sa likuran ni Aris. And he stood there with no expression on his face, hands in his pockets, and with eyes as cold as the evening breeze.

Si Aris ay lumingon nang makita ang mga mata niyang lumampas sa balikat nito.

"Let her go, Aris," ani Gene pero ang tingin ay nanatili sa kaniya.

"You heard what she said on the stage, didn't you?"

"I did, and I myself have tons of questions. Pero kung ayaw niyang magpaliwanag at kung gusto na niyang umalis para magpakalayo-layo, let her be."

"Acky, hindi mo man lang ba lilinawin kung ano ang dahilan kaya siya–"

"Aris..." Binalingan ni Gene ang kapatid. "Kung totoong minahal ka ng tao, hindi ka niya tatalikuran sa kahit anong dahilan. Kung minahal ka niya nang sobra kaysa sa sarili niya, ano pa ang mas titimbang doon para maging dahilan ng pag-iwan niya sa 'yo?"

Sandaling hindi naka-imik si Aris, kaya muli siyang binalingan ni Gene.

"You said that selfishness was your only option to protect the people you love. Protect from what again, Trinity Anne? From anguish and despair?"

"Yes." Itinaas niya ang mukha; pilit na tinatagan ang sarili.

Gene scoffed and said, "Hindi ba pumasok sa isip mo na bago ka pa tumalikod ay sinaktan mo na ang taong 'yon? Because during the time you were being secretive about your troubles, he was already hurting. Because the fact that he didn't know what he's done wrong for you to push him away was already torturing him. The thought of not knowing how he could help to make you feel better was already killing him. Tapos ngayon ay sasabihin mo 'yan? Wala kang sinalbang puso sa ginawa mo, Trini. May dinurog kang tao at ngayon ay may kapal ka ng mukhang magpakita sa kaniya at palabasing utang na loob niya sa 'yong tinalikuran mo siya."