Carl Grimes & Katelyn

~14~ауlaк süгüsü

Yaklaşık 3 hafta sonra
Katelyn

Berbat bir ay geçirdim, aslında bir ay sayılmazdı ama bana kalsa bir yıl gibiydi. Sürekli yer değiştirmek zorundaydim çünkü Negan'ın ekibi tarafından bulunma ihtimalim vardı.

Başta ormandan çıkıp açık bir alana gittim, orada zorla bir ağacın tepesine çıkıp bir gece geçirdim. Su ve yiyecek aramaya gittiğim zaman Negan'ın yerinden oldukça uzaklaşmıştım, bir kulübe bulup orada yasamaya başladım. Şansıma kulubeye daha önce hiç aylak girmemişti, ortam gayet düzgün ve bir insanin yasayabilecegi sekildeydi.

Yanımda erzak vardı ama kulübede de erzak bulmuştum. Uzun süre yetecek kadar erzagim vardı. Kulubenin icini gezerken acil yardım dolabı gibi birşey gördüm, içinde sargı bezleri, pansuman malzemeleri, ağrı kesiciler ve diğer birçok hap vardı. Maggie ve Carol'dan öğrendiğim kadarıyla her hafta yaramla ilgilendim. Uzun süredir buradayım ve yaram tamamen geçti sayılır, sadece iz kaldı ve onunda geçeceğini sanmıyorum.

Yine bir sabah erken uyandım ve kulübenin önünde çıkıp oturdum, konserve mısırlardan yerken etrafı ve vücudu yok olduğu için hareket edemeyen bir aylagin kafasını izliyordum. Bana ulaşmak istiyordu ama yapamıyordu, tıpkı benim ekibe tekrardan ulaşmak istediğim gibi.

3 haftadır tek başımaydım, aklıma sürekli Cassie ile olduğumuz zamanlar geliyordu. O zamanlarda ekiple birlikte değildim, Carol ve Daryl gelip bulmuşlardı bizi. Gelip beni tekrar bulmaları için her gün tanrıya dua ediyordum.

Carl'ı ve Judith'i çok özlemiştim, Rick ile şakalaşmayı, Michonne'la sohbet etmeyi özlemiştim. Daryl'ın balıklarını, Carol'un kurabiyelerini. Glenn ile Hershel'ın altını değiştirmeye çalışırken Maggie'den tonla azar yemeyi herşeyi çok özlemiştim. Şimdi ise tek başımaydım.

Mısırımı yedikten sonra konserveyi ilerde çalılıklardan birine fırlattım ve ayağa kalkıp içeriye girdim. Kapıyı güzelce kapattıktan emin olduktan sonra koltuğa gidip uzandım. İçerisi çok küçük olduğu için sadece basit bir mutfak, bir koltuk, bir masa boş bir kitaplık vardı. Gözlerimi kapattım ve uyumayı diledim.

Carl'dan

Alexandria yerle bir olduktan ve Katelyn'ı kaybettikten sonra bir yere bağlı kalmak yerine sürekli gezmeyi tercih etmiştik, bir nevi belki Katelyn'ı bulabiliriz diye böyle yapmıştık. Şuan ise market gibi biryerde durup tarihi geçmemiş erzaklara bakıyorduk.

Tom ve Mike ile baya yakın arkadaş olmuştum. Elena'yla da aram kötü sayılmazdı, Tom bizimle fazla konuşmuyor ama sürekli bizimle birlikte durup bazen bizimle birlikte gülüyordu. Onun bu olaylar yüzünden yada daha önceden bir sosyal anksiyetesi olduğunu düşünüyordum.

Rafların arasında gezerken makarna gördüm, aklıma direk Kate gelmişti, makarna yemeye bayılırdı ve şuan nerede olduğu hakkında hiçbir fikrim bile yoktu. Ama içimden bir ses onun yaşadığını söylüyor ve buna inanmam için bilinç altımı zorluyordu. Yaşadığına kesinlikle inanıyordum.

Ben elimdeki makarnaya bakıp düşünürken omzumda bir el hissettim, arkamı döndüğümde babam hafif dolu gözlerle bana bakıyordu, fark etmeden benimde gözlerim dolmuştu, bunu yanağımdan bir damla göz yaşı süzülürken fark etmiştim.

Rick "Onu özlediğini biliyorum Carl, ama elimizden gelen birşey yok. Kendini daha fazla üzmeni istemiyorum. Lütfen."

Elimin tersiyle göz yaşımı sildim ve gülerek cevap verdim

Carl "Yaşadığını tabikide biliyorum! Kendimi üzmüyorum çünkü yaşıyor ve bana bir söz vermişti, her zaman yanımda olacağını söyledi"

Son cümleyi söylerken sesimin titremesine engel olamamıştım. Gözlerim tekrar dolmaya başladığında babam hiç beklemeden sıkı bir şekilde bana sarıldı. Başını omzuma koydu ve konuşmaya başladı