Carl Grimes & Katelyn

~13~ Negan?

Kitabı sevenler varmis ve devam etmemi istemisler, suan sinav haftamdayim bolum yazamam belki ama vaktim oldukca ve aklima fikir geldikçe yazmaya calisirim

Katelyn

Buradan nasıl çıkacağımı düşünürken kapı tıklandı, başımı kapının olduğu tarafa çevirdiğimde kısa boylu, boyuna göre kilosu fazla olan, siyah saçlı ve gözlüklü bir kadının boş bakışlarıyla bana baktığını gördüm

X "Açsan aşağıya in. Yemek dağıtılıyor"

Kate "Aç değilim, teşekkür-"

Kadın cümlemi bitirmemi beklemeden kapıyı çarpıp çıktı, ona göz devirip tekrardan bakışlarımı yere indirdim, o an resmen aklım patlamıştı.

Neden kadının teklifini reddetmistim ki? Herkes yemek yerken bende yemek yeme bahanesiyle aşağıya inip dikkat çekmeden çıkabilirdim. Nöbet tutanlarda yemek yemeye gidecekleri icin yakalanma ihtimalim azalirdi

Bu fikirle hemen ayağa kalkıp kapiyi actim, basimi disariya cikardigimda kadin biriyle konusuyordu, konusmalarinin bitmesini bekledikten sonra hızlı ama kucuk adimlarla kadinin yanina gittim

Kate"Bakarmisiniz? Aslinda biraz dusununce ac olduğumu fark ettim. Yemek dagitilan yer neresi?"

X "Aşağıda dedim ya?"

Kate "oh, peki. Teşekkürler"

Arkamda tatlı bir gülümseme bırakıp ordan ayrildim, yemek bir alt katta dagitiliyordu, bense en alt kata inecektim

Merdivenlerden asagiya indim ve hizlica en alt kata ulastim, alt katin zeminine ayaklarimi basar basmaz bir seyi unuttugumu fark ettim. Silahım.

Geri donemezdim bu yuzden alt kata bakinmaya başladım, tahmin ettiğim gibi herkes yukaridaydi ve burada kimse yoktu. Aceleyle etrafa bakarken calislanlardan birinin bıçağını bıraktığını gördüm, hiç düşünmeden aldım ve kapıya doğru koşturdum

Dışarıya çıktığımda kaçmış sayılmazdım çünkü teller vardı ve onlarıda geçmem gerekiyordu, üstümde ağır birşey yoktu, bicaklada telleri kesemezdim. Ellerimi yukarıya kaldirdim ve parmaklarimi tellerin arasindan gecirip sıkıca tuttum. Ayaklarimida yukariya kaldirip rastgele bir yere koydum, tellerin öbür tarafına geçmeme çok az kalmışken bir ses duydum. Silah sesiydi.

Afallamiştim, birden insanların konuşma sesleri gelmeye başladı ama uğultu olarak duyuyordum, midemde kötü bir kasıntı hissettigimde ellerim otomatik olarak telleri bırakmıştı, yere düştüğümde yaklaşık 4-5 kişinin başımda durup bana baktıklarını gördüm. Midemdeki kasıntı acıya dönüştüğünde karnıma baktım, açık mavi tişörtüm koyu kırmızı renge dönmüştü, kan akmaya devam ederken görüş alanım bulanıklaştı, son duyduğum ses Negan'ın kahkaha sesiydi. Bana 'bizi aptalmı sanıyorsun?' gibi birşey söylemiş ve tekrar gülmeye başlamıştı. Kısa süre sonra bilincimi tamamen kaybetmemek için direniyordum ama başarılı olamadım. Gerisi karanlık..

***

Uyandığımda hastane odasına benzeyen bir yerdeydim, etrafta kimse yoktu. Koluma serum takılmıştı, tişörtüm göğüslerime kadar çekilmişti, sargı bezi ve bant duruyordu. Görüş alanım tamamen netlestiğinde kalkmaya çalıştım ama yapamadım çünkü inanılmaz canım acımıştı. Kaçarken yakalanmıştım ve vurulmuştum. Şuan ise hastane odasına benzer bir yerde öylece yatıyor, başımda sürekli aynı sesi tekrar eden makinelerin sesiyle ölümü bekliyordum.

Negan tahmin ettiğinden daha korkunç biriydi, beni kendi ihtiyaçlarını karşılamak için kaçırmıştı, ve bende onun elinden kaçmaya çalışmıştım. Muhtemelen ya beni öldürecekti, yada işkence edecekti. Belki daha kötüsü de olur diye düşünürken kapı açıldı, elinde şırıngayla doktor önlüğü takmış, saclari beyazlamış orta yaşlarda bir adam içeriye girdi