"သွ်န္း...."
အိမ္ေရွ႕က သံပန္းတံခါးကိုပင္ ဝုန္းခနဲ ဝင္တိုက္တဲ့ ေမာင္ျဖစ္သူေၾကာင့္ ျမတစ္ေယာက္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ကာ ဟန့္လိုက္မိသည္။ သွ်န္းဒီေန႕ အရက္ေတြ အရင္ကထက္ အလြန္အကြၽံ ေသာက္လာျပန္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္တယ္မမ.."
သွ်န္းအသံေတြက ဝိုးတိုးဝါးတား။ ေမေမၾကားမည္လည္း စိုးရေသးသည္။ ေနေကာင္းကာစ ေမေမ့ကို သွ်န္းႏွင့္ ရန္ထပ္မျဖစ္ေစလို။
"အင္းပါအင္းပါ...အခန္းထဲဝင္နားေတာ့...ေမေမမနိုးေစနဲ႕ဦးေနာ္..."
ဒယိမ္းဒယိုင္ ျဖစ္လာတဲ့ ေမာင္ငယ္ျဖစ္သူ၏ပုံစံကို သိပ္ေတာ့ သေဘာမေတြ႕ေသာ္လည္း အိမ္ကိုတန္းတန္းမတ္မတ္ ျပန္လာေသး၍သာ ေတာ္ေတာ့သည္။
"သွ်န္းသုခ..."
ျမဆုေတာင္းတို႔ မျပည့္လိုက္ပါ။ အိပ္ခန္းဝမွ ဆီးႀကိဳေနေသာ ေမေမ့အသံ။ သွ်န္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္။
"သားေတာင္းပန္ပါတယ္ေမေမ...သားတစ္ေယာက္တည္းေနပါရေစ.."
ေျပာစရာရွိတာကို ေျပာလိုက္တယ္ဆို႐ုံသာ။ အခန္းထဲဝင္ဖို႔ရန္သာ သူ႕စိတ္ထဲရွိေနဟန္။
"မင္း..မင္းငါ့ကို..အေမလို႔ေတာင္မသတ္မွတ္ေတာ့ဘူးလားသွ်န္းသုခ...မင္းငါ့စကားကိုအခုလိုပဲသိပ္နားေထာင္တတ္တာပဲလား..ဟမ္.."
"မသိဘူးဗ်ာ....မသိေတာ့ဘူး.....ထင္ခ်င္သလိုသာထင္ေတာ့..."
သွ်န္းရဲ႕ေလသံမွာ အက္ကြဲေန၏။ ေဒါသမီး ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနေသာ ေမေမ့မ်က္ဝန္းေတြကိုလည္း ျမျမင္လိုက္ရသည္။
"ေမေမ့..."
ေျဖာင္းခနဲျမည္သံႏွင့္အတူ ျမအလန့္တၾကား ေအာ္လိုက္မိ၏။ ငယ္စဥ္ကတည္းက တုတ္ျဖင့္႐ြယ္႐ုံမွအပ လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ မထိခဲ့ဖူးေသာ သားငယ္အား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခြလဲက်သည္အထိ အားသုံးကာ ရိုက္ႏွက္လိုက္ျခင္းပင္။ သူမ စိတ္ကူးထဲတြင္ေတာင္ လက္ႏွင့္မ႐ြယ္ဖူးေသာ ေမာင္ငယ္၏ ေခြလဲသြားေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးေၾကာင့္ ျမပင္ ရင္ႏွင့္မဆံ့။ အေျပးသြားကာ အသာအယာ ေပြ႕ထူလိုက္မိသည္။
YOU ARE READING
မြကြေးမုံ
Romance[Unicode] အို...မြကတော့ မှန်တစ်ချပ်ပဲ.. ကိုယ့်ကိုမဲ့ပြတဲ့ ဘယ်မျက်နှာကိုမှ ပြန်ပြုံးပြမှာမဟုတ်ဘူး... Mya Kyay Mone [Zawgyi] အို...ျမကေတာ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ပဲ.. ကိုယ့္ကိုမဲ့ျပတဲ့ ဘယ္မ်က္ႏွာကိုမွ ျပန္ၿပဳံးျပမွာမဟုတ္ဘူး... Mya Kyay...
