"သွ်န္းသုခ..."
ေမေမ့အသံက အနည္းငယ္ မာေက်ာေန၏။ လက္ထဲမွာလည္း လက္ဆြဲေတာ္ ႀကိမ္လုံးက ဘယ္ညာလႈပ္ရမ္းေနပုံမွာ က်န္ေက်ာင္း ဓားသိုင္းကစားေနသလိုပင္။ သွ်န္းတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးမ်ားတစ္ျဖန္းျဖန္းထကာ ေက်ာထဲပင္ စိမ့္ေနေခ်၏။
"လာစမ္း...မင္းဒီေရွ႕ကိုလာ..."
သွ်န္း၏ေျခေထာက္တို႔က ဧည့္ခန္းအလယ္ေခါင္မွ လွည့္ျပန္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လႈပ္၍မရ။
"လာလို႔ မင္းကိုေမေမေျပာေနတယ္ေလ.."
သွ်န္းရဲ႕ေျခဖဝါးရဲရဲကေလးေတြက ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္ရွိ ေႂကြျပားမ်ားႏွင့္ ေကာ္ကပ္ထားသည့္အလား လႈပ္မရ။ မလႈပ္ခ်င္။
"တယ္...ဒီေကာင္ေလး...အေတာ္ေျပာရဆိုရခက္ပါလား...ေအး..မင္းမလာရင္ ငါလာၿပီ..."
ေမေမက ဆိုဖာေပၚမွ ထရန္ဟန္ျပင္လိုက္၏။
"ေမေမ...ေမေမရယ္..ေမာင္ေလးကိုမရိုက္ပါနဲ႕ေနာ္..ျမေတာင္းပန္ပါတယ္ေမေမရယ္..."
႐ုတ္တရက္ ေမေမ့ႀကိမ္လုံးေရွ႕မွ တံတိုင္းသဖြယ္ ေပၚေပါက္လာေသာ သွ်န္း၏အားကိုးရာ..။ မမျမေပါ့။ မမျမက သွ်န္းထက္ ၈ႏွစ္ခန့္ႀကီးတာမို႔ သွ်န္းအေပၚ အလြန္ကိုခ်စ္ရွာသည္။ အၿမဲလိုလို တလြဲလုပ္တတ္လြန္းေသာ သွ်န္းကို ေမေမ့ႀကိမ္လုံး၏ အႏၱရာယ္ ရန္စြယ္မွ အၿမဲကာကြယ္ေပးတတ္ေသာ မမျမက သွ်န္းအတြက္ေတာ့ ပါဝါရိန္းဂ်ားပင္။
"ျမေနာ္ျမ...ျမအဲ့လိုကာဆီးကာဆီးလုပ္ေနလို႔ဒီကေလးဒီေလာက္ဆိုးေနတာ.."
မမျမကေတာ့ သွ်န္းကဲ့သို႔မဟုတ္။ ဘာလုပ္လုပ္တိက်သည္။ ေတာ္သည္။ လိမၼာသည္။ အားလုံးက မမျမကို မ်က္ႏွာသာေပးၾကသည္။ ယခုပင္ၾကည့္။ သွ်န္းကို ေဒါသထြက္ေနသည့္ေမေမက သူ႕သမီးမ်က္ႏွာျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ပင္ ေဒါသတစ္ဝက္ ေလ်ာ့ေနေခ်ၿပီ။
"ဟုတ္ပါတယ္ေမေမရယ္...ျမအမွားပါ...ေနာ္...ျမေမာင္ေလးကိုေသခ်ာနားလည္ေအာင္ဆုံးမပါ့မယ္..မရိုက္ပါနဲ႕ေမေမရယ္..ကေလးသနားပါတယ္.."
ေမေမ့လက္ထဲက ႀကိမ္လုံးကေလး စားပြဲေပၚသို႔ အနားယူသြားေခ်ၿပီ။ ထိုအခါမွ သွ်န္းလည္း သက္ျပင္းတိတ္တိတ္ခိုးခ်နိဳင္ေတာ့သည္။ မမျမကေတာ့ ေမေမ့ေဘးနားထိုင္ကာ ေမေမ့အား နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ေခ်ာ့ေပးေန၏။
YOU ARE READING
မြကြေးမုံ
Romance[Unicode] အို...မြကတော့ မှန်တစ်ချပ်ပဲ.. ကိုယ့်ကိုမဲ့ပြတဲ့ ဘယ်မျက်နှာကိုမှ ပြန်ပြုံးပြမှာမဟုတ်ဘူး... Mya Kyay Mone [Zawgyi] အို...ျမကေတာ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ပဲ.. ကိုယ့္ကိုမဲ့ျပတဲ့ ဘယ္မ်က္ႏွာကိုမွ ျပန္ၿပဳံးျပမွာမဟုတ္ဘူး... Mya Kyay...
