සන්තානේ - දෙහදක් 2

74

"මං හිතුවා හරි එහෙනම්"

ශාදිගේ ප්‍රතිචාරය මෙච්චර නිවුනු එකක් වෙයි කියලා සාරංගට නිකමටවත් හිතුනේ නෑ.

"හැබැයි ඔයාට හෙම්බිරිස්සාවක් හැදුනත් එයා මෙහෙ දුවන් එන්නේ ආදරේ නැති නිසා නම් වෙන්න බෑ.."

ශාදි හිනාවක් සමඟින් එහෙම කියලා එළියට යන්න හදද්දි සාරංග කිසිවක් හිතාගන්න බැරිව ඇය යන දිහා තප්පර කීපයක් බලන් උන්නා.ඇය මෙතරම් සන්සුන්ව ඉන්නේ ඇයි?කිසිවක් තේරුම් බේරුම් කරගන්න පුලුවන් මට්ටමක නොවුන්නු සාරංග ඒ වෙනුවෙන් හිත වෙහෙසන්න උත්සාහ කළේ නෑ.ඒත් යමක් මතක් වෙලා ශාදි නැවත ඔහු දිහාට හැරුනා.

"නිකේත් අයියේ..ඇත්තටම මට තව දෙයක් කියන්න අමතක උනා"

ඇගේ බැල්ම යොමු උනේ සාරංගගේ අතෙහි වූ කමිසය වෙතට.

"ඔයාගේ ළඟ තියෙන ශර්ට් එක ඇත්තටම එදා තේරුවේ මම නෙමේ..ඕක තෝර තෝර උන්නේ අහිංසා"

සාරංගගේ දෙනෙත් විසල් වුනේ පුදුමයෙන්.ඔහු නැවතත් දෙනෙත් යොමු කළේ අතෙහි වූ කමිසය වෙතට.

"ඒ වෙලාවේ මාත් ඕකටම ආසා හිතිලා අතට ගත්තා...ඒ ඔයාට ගන්න කියලා හිතාගෙන.ඔයාගේ ශර්ට් සයිස් එක පවා මට ඒ වෙලාවේ කිව්වේ අහිංසාමයි.අන්තිමට එයා ඒක නොගෙන මගෙ අතට දුන්නා..ඒත් දැන් මට හිතෙනවා...එයත් එදා ඕක තෝරන්න ඇත්තේ ඔයාට කියලා.."

ඇය කිව්වේ මඳක් කණස්සල්ලෙන්.ඇය ආසාවෙන් අතට ගත්ත දේ සිනහවකින්ම දෙවරක් නොසිතා තමා අතට දුන්නු හැටි ශාදිට මැවිලා පෙනුනා.

"සමහරවිට..ඔයාට ජීවිත කාලෙටම ඇඳුම් තෝරන්න මට සිද්ද වෙන එකක් නෑ"

අමුතු හිනාවකින් එහෙම කිව්ව ශාදි කාමරෙන් එළියට ගියේ සාරංග කමිසය වෙතම නෙතු යොමන් ඉද්දී.ඇය එහෙනම් හැමදාම කළේ දන් දෙන්න හැදුව එක.කමිසය විතරක් නෙමේ තමාවත් වෙනත් යුවතියකට දීලා තනියම දුක් විඳින්න හැදුව එක.ඒ දුන්නු ගින්දරට නම් ඇයට සමාවක් දෙන්නෙ නෑ කියලා සාරංග හිතුවේ අහිංසාගේ හිතුවක්කාරකම් එක්ක දැනුනු කේන්තිය නිසාමයි.

........💜️........ RITHU SAKURA .......💜️........

සාරංග ඇඳගෙන කරගෙන පහළට එද්දි මුතූත් ඇවිල්ලා උන්නා.කාගේ නැතත් අහිංසාගේ දෑස් ගියේ සාරංගගේ වත පුරා.ජීවිතේ ප්‍රථම වතාවට පිරිමියෙක්ට තේරූ කමිසය සීයට සීයක්ම ඒ වතට ගැලපී තියෙන අයුරු දැකලා ඇයට ඇය ගැනම දැනුනේ ආඩම්බරයක්.ඒත් ඔහු මේක ඇන්ඳේ තමාට රිද්දන්න බව තේරුම් ගත්ත අහිංසාගේ ඒ සතුට එහෙම්ම වියැකුණා.ශාදිටත් හිනාවක් නැඟුනේ මේ කමිසයත් එක්ක බලද්දී ඇය මුල්ම වතාවට තෝරපු කමිසය ඔහුට දශමයක්වත් ගැළපෙන්නේ නෑ කියලා සිහිවෙලා.