සන්තානේ - දෙහදක් 2

69

"මෙච්චර දවසක් ඔයාව මගෙ කොල්ලා දිහාටම තල්ලු කළේ ඔයා හොඳ දරුවෙක් කියලා හිතලා ශාදි..ඒක වෙනස් වෙන තැනට වැඩ කරන්න එපා"

මිහිරානිත් එසේ පවසා මුලුතැන්ගෙට යද්දි ශාදි නොරිස්සුමෙන් චුක් ගාගෙනම වාඩි උනා.

'අර රත්තරන් කෙල්ලව මගෙ කොල්ලාගෙන් අයින් කරවලා මම කරගත්තේ මෝඩකමක්ද දෙයියනේ?අන්තිමට මායි පව්කාරයෙක් උනේ'

මිහිරානි හිතුවේ දුක්මුසුව.කටපුරා අම්මේ යැයි පවසා තමා අසල ඇඬුව අහිංසාගේ දෙනෙත් මිහිරානිට එදා ඉඳන් තාමත් වද දෙනවා.

........💜️........ RITHU SAKURA .......💜️........

සිය මිත්තණියගේ දේහය දිහා බලාගෙන චාන්‍යා උන්නේ හූල්ලමින්.සිය ජීවිත කාලයෙන් ඇය සමඟ ගත කරන්නට චාන්‍යාට හම්බුනේ ඉතාම සුලු කාලයක් විතරයි.ඉතින් කටපුරා කිරි අම්මා යැයි පවසන්නට හිටි අන්තිම පුරුකත් මෙලෙස නැති වී යද්දී චාන්‍යාට දැනුණේ ලොකු වේදනාවක්.

"සේන කීයටද පුතා ලෑන්ඩ් කරනවා කිව්වේ?"

ගිරිරාජ් ඇසුවේ අසල උන්නු කේශව සමඟ එළියේ උන්නු මතීශගෙන්.

"පාන්දර වෙයි අන්කල්.එහෙමම කැබ් එකක් දාගෙන එන්නම් කිව්වා..වැඩිය කතා කළෙත් නෑ.."

සේනාධීර ඉන්නේ දුකෙන් බව ගිරිරාජ්ට අමුතු කාරණයක් නෙමේ.සිය මවගේ අන්තිම කාලයේ ළඟින් ඉන්න බැරි වූ එකට ඔහු දුක් වෙන බව නොඅනුමානයි.

"ලොකු තාත්තත් අපේ තාත්තා එනකන් ඉන්නේ..හෙට වෙද්දි අවසන් කටයුතු කරලා ඉවර කරන්න ඕනේ කිව්වා"

ගිරිරාජ් හිස සැලුවේ නිවසේ ප්‍රධාන දොරටුව අසලම සිටින ධීරවංශ දෙසට බැල්මක් හෙළලා.ප්‍රීතිමාලි මෙන්ම රූපිකාත් ඉන්නේ පසෙකට වී කඳුලු සලමින්.ඔවුන් වැනි ලේලියන් දෙපලක් ලැබීමට තරම් මිය ගිය මිත්තනිය වාසනාවන්ත වීම ගැන ආ සියලු දෙනාම සිටියේ පැහැදීමෙන්.පිරිස කෙමෙන් කෙමෙන් වැඩි වූයේ ධීරවංශට තිබූ හිතවත්කම් අනුව.ප්‍රභූවරු කීප දෙනෙක්ද එහි පැමිණෙද්දී මතීශ හැරුනේ කේශව දිහාට.

"නංගි කෝ??"

"අර ඉන්නේ හූල්ල හූල්ල..මට බෑ අඬනවා බලන්න...ඒකයි මේ ඉන්නේ"