සන්තානේ - දෙහදක් 2

63

ප්‍රීතියෙන් පිස්සු වැටුනු මේඛලා කියවගෙන යද්දී වසන්තට ඇය ගැන අනුකම්පාවක් නොදැනුනාම නෙවේ.ඒත් මෙවර ඔහු උන්නේ තිහස්ගේ පැත්තේ.

"කවදාවත් එයාව කසාඳ බන්ඳන්න හදන්න එපා කිව්වා.හිත හදාගන්න බැරිම උනොත් මේ ගිහි ජීවිතේ දාලා යනවා කිව්වා...එයා ඉන්නේ ගොඩක් කළකිරිලා.."

හිතාමතාම දුක් මූණක් වසන්ත හදාගද්දි තමාලි අතකින් මුව වහගත්තේ හිනා යයි කියලා බයට.සිය පියා එවැනි මුසාවක් ගොතයි කියලා තමාලිට නිකමටවත් හිතුනේ නෑ.ඒත් ඒ හැම එකක්ම ඇත්ත කියලා හිතුනු මේඛලා උන්නේ ගල් ගැහිලා වගේ බලාගෙන.පිම්බිලා තිබ්බ බැලුමක් එකපාරටම පුපුරවලා දැම්මා වගේ හැඟීමකින් ඇගේ සතුටත් පිපිරිලා ගියා.

"පුතා...එහෙ..ම කිව්වද??එයාට...මහණ වෙන්..."

"එයා කළකිරිලා ඉන්නේ මේඛලා..ඔයයි එයාගේ ආදරේ අතරෙයි අතරමං වෙලා..අපි නම් අද හෙට මැරිලා යයි..ඒත් කොල්ලාට මුලු ජීවිත කාලෙම ළඟින් ඉන්න කෙනෙක් ඕනේ..අච්චර ආයාලේ ගිය කොල්ලා එක කෙල්ලෙක් ගාවම නතර වෙලා ඒ කෙල්ලටම පේ වෙලා ඉන්නවා කියන්නේ ඒ ආදරේ කොච්චර නම් ශක්තිමත් ඇත්ද??ඒත් ඔයා ගැන හිතලා එයා මුතූව තව පාරක් අතාරින්න ලෑස්තියි...බලද්දි අපේ ආදරේ හරි ආත්මා‍ර්තකාමී මේඛලා..මං හිතන්නේ තිහස්ව නැති උනොත් ඒ දරුවත් හැමදේම අතාරීවි..ජීවිතේ උනත්...ඒත් කමක් නෑ..ඔයාට ඕන දේ වෙනවා නම්...ඒ වගේ ජරා ලේ වලින් ඉපදුනු කෙල්ලෙක් අපේ කොල්ලට ඕනෙ නෑ තමා...හැබැයි...අපිට කොහොමත් තිහස්ව නැති වෙනවා.ඒක නවත්තන්න සක්‍රයටවත් බෑ..."

මේඛලා බාගෙට මුවත් ඇරගෙන කම්පනයෙන් වගේ කල්පනා කරද්දි වසන්ත ඇය දිහා බලාගෙනම නැඟිට්ටා.ඒත් ඒ එක්කම මේඛලාත් නැඟිට්ටේ ඇස් වල කඳුලු පුරෝගෙන.

"මට බෑ මගෙ කොල්ලව නැති කරගන්න...අනේ ඇයි මෙහෙම ගින්දර දෙන්නේ මට?තිහස්...තිහස්..."

මේඛලා තිහස්ව හොයාගෙන උඩු මහලට දුවද්දී වසන්ත බලන් උන්නේ ඇය යන දිහා.ඇගේ හිත වෙනස් කරන්න නම් තරහා අරගෙන හරියන්නෙ නෑ කියලා හිතුනු නිසාමයි වසන්ත ඒ වගේ බොරුවක් කළේ.තිහස් ගාවට ගිහින් ඇය මොනවා කියෙව්වත් වසන්ත දන්නවා ඔහු කටවහගෙනම ඉඳීවි කියලා.