İyilik gibi kötülük de bulaşıcıdır.
Bazen hayatta kalmak için iyiler de ellerini kirletmek zorunda kalır. Ve bu kişilerin hikâyeleri genelde anlatılmaz.
Başlarına durmadan kötü şeyler gelmiş iyi insanlar hayatın kurbanlarıyken biz onlara kötüler...
Merhaba... Bu sefer hiç de coşkulu gelmedim. Şimdiye kadarki en uzun ve yazarken en zorlandığım bölüm oldu. Bölümü yazıp üstüne de iki kez okuyup düzenlemek zorunda kaldıktan sonra psikolojim çöktü. Bu bölüm, Atlas'ın ya da Kerem'in katil psikolojisini veya Batu'nun bağımlı hâlinin flashback sahnesini vs. yazdığım bölümlerin hepsini solladı. Ozan benim için ta en başından beri çok özel bir karakterdi ve bu bölüm bunun nedenini anlayacaksınız.
Umarım beğenirsiniz ve bekleyeceğinize değecektir...
Özellikle bu bölüm bir sürü yorum bekliyorum sizden! Yorumlarınız beni cidden motive ediyor.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 44: Bir insan kaç kez ölür?
Ozan Yazıcı...
Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi,
Müşkül budur ki ölmeden önce ölür kişi!
Geçmiş kimsenin peşini bırakmazdı. Özellikle kötü anılar unutulmaz ve insanların hayatını berbat etmek için hep kendini tekrarlarlardı. Güzel hatıralarsa hep solup gitmeye meyillidir. Hayatları acıyla geçmiş insanlar için hatıralar sadece bir lanetti.
Ozan Yazıcı da o lanetlenmiş insanlardan biri olduğunu düşünüyordu. Her gün kaçmaya çalıştığı anıları onu tekrar tekrar ele geçiriyor, adeta işkence ediyordu. Bunun sorumlusu da tamamen Batu'ydu. Cebinden çıkan haplar Ozan'ın tüm dünyasını altüst etmişti. O olaydan sonra onu ve Anıl'ı düşünmediği tek bir gün bile olmamıştı.
Ozan tam bir şeyleri düzeltebileceğini, bazı hatalarını telafi edebileceğini düşünürken Batu'dan büyük bir darbe almıştı. Aynı şeyleri yaşamak onun lanetiydi artık. Batu'ya kardeşi yerine koymaya çok yaklaşmıştı. Hatta kendine hep aksini söylese de onu kardeşi gibi görmeye başlamıştı bile.
