CRUSH AGENT

CRUSH AGENT - 22 ☆Gideceğim☆

                ☆ Bölüm - 22 ☆

Kunduranın tahta merdivenler üstünde çıkardığı kalın ses heryere yayılmıştı. Kris uzun bacaklarının avantajıyla kısa sürede üst kata ulaştı. Görevliden aldığı kartla içeri girdiğinde salonda sızlayarak kıvrılan köpeğe dikkat etmemişti bile.

Luhan'ın çaresiz inleyişlerini duyduğunda sese yönelip doğru odanın kapısını açtı hışımla.

Gördüğü manzara tahmin edilebilirdi. Ama sebebi hakkında hiçbir fikri yoktu.

Çıplak bacaklarını kendine çekerek yaslandığı duvarda içli içli ağlıyordu çocuk. Peruğu kafasından fırlatıp atılmış, dudağındaki ruju silmek için sürtünen kolu daha da bulaştırmıştı boyayı.

"Luhan." Kris aceleyle yere çömelip avucunun içine aldı ağlamaktan bitâp düşmüş yüzü.

"Ne oldu sana ha? Sehun nerede?" Luhan ıslak bakışlarıyla Kris'e dönüp daha da arttırdı hıçkırıklarını.

"Gitti." dedi. "Herşeyi öğrendi."

İşte bunu beklemiyordu Kris. Luhan'ın söyledikleriyle kalakaldı. Sesli bir nefes bırakıp Luhan'ın yanaklarını sildi.

"Kalk hadi. Gidiyoruz." omuzlarını okşayıp ayağa kalktı. Elini hala yerde oturan çocuğa uzatıp bekledi. Ama Luhan bırak elini tutmayı yüzüne bile bakmamıştı. "Hadi." diye yineledi.

Uzun olan elini önündeki çocuğa daha da yaklaştırırken beklenmedik şekilde, duvardan destek alarak ayağa kalktı Luhan. Kris'in arkasında kalan yatağın dibine takıldı gözü. Laptop açık bir şekilde duruyordu.

Kris'i es geçip yatağın ucuna ilerledi. Laptopın kapağını kaldırdıktan sonra ekranda kalan görüntüyle gözlerini kapattı sımsıkı. Kollarındaki derman kesilmişti yavaşça doğruldu yerden. "Lanet olsun!" dedi sessizce.

"Luhan anlatsana artık ne oldu?" Kris sabırsızca atıldı.

Ama cevap beklediği gibi değildi yine. Kris'e yürüyüp parmağını göğsüne vura vura konuştu. Dişlerinin arasından aldığı nefesler ise Kris'i korkutmuştu.

"Senin yüzünden..Herşey senin yüzünden oldu anladın mı?! En başından seni dinlememeliydim. Lanet olsun!" parmağı oyacak kadar çok bastırdı. "Sanada, sana uyan aklımada lanet olsun!"

Bütün suç onun muydu şimdi? Bu adaletsizlikti. Herşeyi kabullenip işler bu raddeye varınca tüm yükü Kris'in omuzlarına atmak kabul edilir birşey değildi.

"Sınırı aşıyorsun Luhan!"

Boğazını patlatırcasına bağırdı Luhan. "Yeterince aştırmadın mı şimdiye kadar?! Ha!" ağzından saçılan tükürükler havada uçuşuyordu.

"Luhan!" diye haykırırken omuzlarından sarstı küçük olanı. Olabildiğince gözlerini açıp kendine bakması için başını kaldırttı.

"Kendine gel artık! Sakin ol."

Luhan yaşadığı anlık sarsıntıyla yavaş nefesler aldı. Sehun odadan gittiğinden beri dünyaya sağır olmuş gibiydi. Sürtük kelimesini kendi kendine sallanırken o kadar çok tekrarlamıştı ki gören deli sanırdı. Yaşadığı şokun etkisiyle sataşacak yer arıyor olmalıydı ki haşin davranışlarını düşünmeden sergilemişti.

Luhan başını yere düşürürken ağlamayı kesti kademe kademe. Kris ise onun sakinleştiğine kanaat getirdiği anda tuttuğu omuzları kendine yaklaştırıp sardı. Luhan başını geniş göğüslere dayadığında bir nebze olsun rahatlamıştı. En azından sığınacak bir yerinin olması iyi geliyordu.