UNTIL I FOUND HIM

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟐

"𝙋𝙄𝙉𝙏𝙐𝘼𝙉 "

"MA,MA, kumapit kalang! Mga huling mensaheng nasambit ko sa aking ina noong nasa bahay kami na dating punong-puno ng pag-asa at ngayun ay nababalot nang pagkagulo at misteryo .

Agad kong kinuha ang aking selpon para tumawag ng tulong iniisip ko pa noong mga oras na'yon ay may ay magiging mabuti ang lahat at maikukuwento pa sa'kin ni Ina kung anong nangyari nung gabing iyon.

Noong mga oras na'yon ay hinihintay ko kung anong sasabihin ng mga doktor sa'kin at patuloy ko pa ring iniisip kung ano ba talaga ang nangyari kay papa at kung bakit niya nagawa 'yon.

"Clara kamusta ka ?"bangit ni Jenny
sa'kin. Di ko pa siya kaya sagutin dahil wala nako sa katinuan.

Sa pagbukas ng pinto ng emergency room tila may hanging napakalamig
ang dumampi sa 'king buong katawan.

"Ginawa na namin ang lahat ngunit wala na ang pasyente " isang salitang nakasira ng aking daigdig.

Napayuko ako sa subrang sakit at ang naiisip ko nalang noong mga araw na iyon ay punong-puno ng galit sa aking amang tinuturing kung salarin kung bakit nangyari 'yun kay ina.

"Clara lumaban ka , CLARRAAAA!!
mga huling mensaheng aking narinig bago ako tumumba at nawalan ng malay.

Nagising nalang ako sa isang silid.
Bumangon ako at nagsimulang magsibagsakan ang mga namumuong luha sa aking mga mata .

Isunumpa ko sa 'king sarili na di ko mapapatawad si itay at naging dahilan kung bakit ayaw ko na sa mga lalaki.

################################
𝟐 𝐘𝐄𝐀𝐑𝐒 𝐀𝐆𝐎

"Dalawang taon nalang makakatapos na ako sa kolehiyo at yung kaso ni mama ay di pa rin nasusulusyunan at patuloy pa rin sa pagiging misteryo"ani ko sa aking sarili habang nakahiga at nakatingin sa kisame ng aming bahay.