Chapter 33

44.6K 1.4K 943
                                    

Khione

Hindi ko na alam kung saan ako dadalhin ni Ms. Vivien habang palabas na kami ng building, my eyes were starting to shed tears as I could feel the pain twisting in my chest.

Putangina.

Pwede bang magpasagasa nalang sa truck?

Kasal na pala yung taong mahal ko— fuck, do I even have the right to call her that? Etong relasyong 'to, it doesn't even seem real to me.

Kaya pala e.

Kaya pala tinago.

"Amora!" Rinig kong sigaw niya sa likuran ko, pero ayoko siyang lingunin.

Not now, ang sakit putangina, ayoko muna siyang harapin at kausapin.

"Ms. Vivien, please.. ilayo niyo ako dito." My voice cracked as I begged her. Kita ko rin ang pag-aalala sa mukha niya as we continue running towards her car.

I know she's following us dahil rinig ko pa rin ang pagsigaw niya sa pangalan ko at ang pag tagaktak ng takong niya.

Lumalabo na ang mata ko dahil hindi pa rin ako makapaniwala sa nalaman ko. Hindi ko pa rin tanggap na niloko niya ako.

Ang tanga ko, tangina talaga.

When we finally arrived at Ms. Vivien's car ay bigla kong naramdaman ang pagkapit ng kamay ni Solana sa'kin, naabutan niya pa talaga kami. Agad kong iwinaksi ang pagkakahawak niya sa'kin at galit na tinignan siya.

She looked like a mess.

Her make-up was smudged all over her face as she was also crying. Takot at pangamba ang nakikita ko sa mukha niya but at this moment, I don't even care about what she's feeling.

Ang sakit makita lahat ng 'yon, especially by someone I really trusted.

"Amora, please let me explain—"

"Stop it, Solana." Ms. Vivien came to my aid. "Hayaan mo muna si Khio."

"Don't you dare stop me, Vivien." She angrily snapped at her, but her expression changed when she looked at me. "Baby, please makinig ka muna sa'kin.. let's go home and I-I'll tell you everything—"

"And make me believe your lies again?" I sobbed uncontrollably, "Tangina, paano mo nagawa sa'kin 'to? Magkarelasyon tayo ng dalawang buwan! At kung hindi pa ako pumunta dito, hindi ko pa malalaman na ginawa mo akong kabit?! You want to explain? Fine. Explain kung bakit mo ako niloko— kung bakit mo ako pinaniwalang mahal mo ako."

Lahat ng sakit na nadarama ko ngayon ay walang katumbas sa kahit anong iyak pa niya sa harapan ko, her tears are worth nothing for the pain she had caused me.

"Or better yet.. sabihin mo sa'kin na hindi totoo ang nalaman ko sa loob." My breath hitched. "That you're not married.. and all of it was just a show. I want it to come from you."

I waited.. but all she could give me were those eyes full of guilt. Her silence was much louder than her words could ever be.

That's it.

I've been slapped with reality once again.

Knowing that she has a husband makes me boil up inside and as much as possible, ayokong masaktan ko siya kahit anong galit at sakit ang nararamdaman ko dahil sa pagtataksil niya.

She lowered her head while trying to reach out for my hand pero lagi ko iyon iniiwas, I don't want her to touch me.

"Huwag mo 'kong hawakan, pleas-e.. ayaw kitang makita at makausap. Kahit ngayon lang."

"Khio.. I– I'm sorry."

"Y-you're not sorry." Umiiling ako habang pinupunasan ang mga luhang nagbabadya sa mukha ko, I almost choked up dahil hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang paghalik ng asawa niya sa kanya. Fuck, I'm not a homewrecker! "You're just sorry because you got caught."

Illicit Affair (GxG) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon