Zelzele (GxG)

26.

Ahenk: Beni unutmana sevindim.

Ahenk: Yoluna bakman güzel.

Gül: Ne saçmalıyorsun?

Ahenk: Yanındaki kadını gördüm,kol kola girmiştiniz.

Ahenk: Gülüyordun,ben de sizi sevgili sandım.

Ahenk: Yoluna bakman gerçekten güzel,Gül.

Gül: Kız arkadaşım falan değil.

Gül: Kuzenim sadece.

Gül: Hayallerine veda etmelisin,ben sana aşığım Ahenk.

Gül: Ömrümün sonuna dek.

Gül: Sana aşık olmak bir olay olmaktan çıktı benden çoktan,sana aşık olmak beni ben yapıyor.

Gül: Gelip geçici bir şey değil anlayacağın.

Ahenk: Tamam.

Ahenk: Günlerdir yazmayıp yanında birini görünce öyle sandım.

Ahenk: Bir yanlış anlaşılmadan ibaretmiş.

Ahenk: Evimin önüne de gelmedin,bir sorun mu vardı?

Gül: Merak etmiyorsun.

Gül: Beni kandırma.

Ahenk: Hani sana yalanlar söylerdim,sen de inanırdın?

Gül: Senin yalanların benim inanmak için olan tüm çabamı yok ediyor.

Gül: Seninkiler yalan olmaktan çıkıyor,güzel Ahenk'im.

Gül: Fakat yine de,bunu da ye diyorsan olur.

Gül: Ona da tamam.

Ahenk: Yine çok konuştun.

Gül: Bil ki inadımdan bu.

Gül: Sen ne kadar anlamıyorsan,ben o kadar konuşuyorum.

Gül: Sessiz çığlıklardan ibarettir benim cümlelerim.

Gül: Bir kulağından girip diğerinden çıkmıyor bile,sen hiç dinlemiyorsun.

Ahenk: Beni kötülemen bittiyse,cevap alabilir miyim artık?

Gül: Seni kötülemiyorum,sana seni anlatıyorum.

Gül: Geldiğimde evine birileri geliyordu.

Gül: Bu defa iki kişilerdi.

Gül: Kaldıramadım,Ahenk.

Gül: Gelemedim bir daha,perdenin arasından gördüm,teki seni öpüyordu.

Gül: Sanki orada öldüm.

Gül: Senin evinin önünde,perden oynarsa görürüm diye beklerken ellerim çenemde,yine kaldırıma oturmuşum...

Gül: O şekilde öldüm sanki.

Ahenk: Bu konuda seni uyarmam gerekiyordu sanırım.

Ahenk: Adına üzüldüm.

Ahenk: Fakat buyum,sen de görüyorsun.

Ahenk: Bana aşık olman için ufacık bir sebep bile yok,kendine acı çektirmekten başka bir şey değil.

Gül: Aşığım Ahenk.

Gül: Bunun bir nedeni,bir sonucu yok.

Gül: Vazgeçebileceğim,yoluma bakacağım bir şey değil.