Ένοχο μου Παρελθόν 2 (Β6)

Κεφάλαιο 6

_____________________
Αθήνα Αττική 2019
Απρίλιος, μια μέρα μετά, Studio SΦS»

Η ώρα είναι οκτώ το βράδυ.
Τα στρώματα σε απόχρωση κρεμ απέχουν περίπου δύο μέτρα το ένα με το άλλο. Οι γυναίκες κάθονται στα καθιστικά κόκαλα της λεκάνης τους και έχουν τα χέρια σε ίση απόσταση με τους ώμους κάνοντας νοητούς κύκλους προς τα μέσα με ελεύθερες αναπνοές. Η Σοφία μετράει συγκεκριμένες επαναλήψεις κάνοντας την ίδια άσκηση στις Pilates.

Δεν γινόταν να καθίσει και άλλο σπίτι. Ένα μήνα και κάτι παραπάνω, μπούχτισε να κοιτάει το ταβάνι του δωματίου της. Για αυτό και πήρε την απόφαση να ανοίξει το στούντιο της ξανά, να δεχτεί τους πελάτες της και να ξεκινήσει την εργασία, ίσα να ξεχνιέται κάποιες ώρες την ημέρα.

«Τέλεια, πάρτε τώρα μια βαθιά ανάσα...» Η Σοφία αναπνέει αργά μαζί τους. «Άλλη μια...» Συνεχίζει. «Ωραία, σας ευχαριστώ πολύ!» Απαντά ευγενικά και χαμογελάει, όσο μπορεί.

Σηκώνεται, μαζεύει τα στρώματα και τα τοποθετεί στον ειδικό χώρο που φυλά μόνο αυτά. Ύστερα, πηγαίνει προς την πόρτα για να ξεπροβοδίσει τις γυναίκες, μα πριν προλάβει να χαιρετήσει, ακριβώς από την άλλη μεριά, στον διάδρομο, στέκεται ο Ιωσήφ.Οι γυναίκες κωλύονται μόλις τον βλέπουν μιας και η ομορφιά του είναι άκρως εντυπωσιακή. «Γεια σου Σοφία...» Λένε οι γυναίκες και φεύγουν.

Η νεαρή κόρη του Μάρκου με τον που τον βλέπει τα χάνει. Τα χέρια της τρέμουν ενώ συγχρόνως αγγίζει την πόρτα. Από την ταραχή της, ούτε που χαιρετά τις γυναίκες και όταν εκείνες εξαφανιστούν από το οπτικό της πεδίο, αποπειράται να κλείσει την είσοδο στον Ιωσήφ.

Εκείνος δεν την αφήνει. Βάζει το πόδι του και την σπρώχνει μπαίνοντας μέσα στον χώρο της. Η Σοφία του γυρίζει την πλάτη και απομακρύνεται.

«Φύγε!» Του λέει επιτακτικά.

Ο Ιωσήφ κουνά το κεφάλι του αρνητικά. «Αν απαντούσες τα τηλέφωνα δεν θα σε πίεζα έτσι, Σοφία...» Της λέει κάνοντας διό βήματα κοντά της.

«Φύγε σου λέω!» Συνεχίζει εκείνη.

«Δεν θα φύγω... και δεν θα φύγω γιατί πρέπει να με ακούσεις. Είναι άδικο να πιστεύεις μόνο κάτι φωτογραφίες και εμένα να μην μπαίνεις καν στην διαδικασία να μου κάνεις έστω μια ερώτηση» Της λέει και ελάχιστα ανεβάζει τον τόνο της φωνής.

Η Σοφία νευριάζει απότομα. «Να ακούσω τι; Δεν μου το είπε κάποιος και τον πίστεψα. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Μετά από ότι έκανες δεν θα έπρεπε να έχεις τα μούτρα να έρθεις μπροστά μου και να απαιτείς να σε ακούσω»