________________________
Ρέθυμνο Κρήτης 2019
Απρίλιος, δύο μέρες μετά
Ο αέρας περνά από άκρη σε άκρη του Ρεθύμνου και σκίζοντας την θάλασσα σε μικρά-μικρά κομμάτια δημιουργεί αφρώδη και ανταριασμένα κύματα που σκάνε στις κρητικές ακτές κάθε λίγο και λιγάκι. Κάποια χιλιόμετρα μακριά, σε μια μεγάλη και πέτρινη μονοκατοικία με μεγάλο κήπο και λουλούδια παντού, βρίσκεται εκείνη. Είναι καθισμένη στην εξωτερική τραπεζαρία, σε μια ξύλινη καρέκλα και πίνει ήσυχη τον πρωινό της καφέ. Δεν υπάρχει φασαρία, ασθενοφόρα, πυροσβεστικές. Ούτε που θυμάται ποια ήταν η τελευταία φορά που το έζησε όλο αυτό, αφού ούσα κάτοικος Αθήνας από την γέννηση της μέχρι και φέτος, ίσως και να μην έχει υπάρξει ποτέ τέτοια εποχή στο νησί, παρά μόνο κάποιο Πάσχα που κατέβαινε όλη η οικογένεια στα Σφακιά.
Είκοσι λεπτά μετά από αυτήν, ο άνδρας βγαίνει στην αυλή και της χαϊδεύει τα μαλλιά λέγοντας της ένα τρυφερό 'καλημέρα'. «Εγώ θα περάσω από το φροντιστήριο για μια ώρα και μετά έχω μάθημα στο πανεπιστήμιο. Εσύ;» Την ρωτάει εκείνος.
«Εγώ έχω κανονίσει με την αδερφή σου να πάμε για ένα καφέ στο κέντρο» Του λέει με ένα μικρό και ήρεμο χαμόγελο.
«Εντάξει κορίτσι μου. Θα τα πούμε το απόγευμα, ναι;»
Εκείνη γνέφει θετικά, μα πριν εκείνος περάσει την πόρτα, τον σταματά. «Α! Μανώλη;» Σηκώνεται από την καρέκλα της.
«Πες μου Ιωσηφίνα μου»
«Θα περάσεις από το σουπερμάρκετ να μου φέρεις εκείνη την σάλτσα που μου έλεγες;» Ο άνδρας χαμογελάει.
«Θα στην φέρω, και αν θελήσεις κάτι άλλο, στείλε το μου σε μήνυμα και θα τα πάρω και αυτά, εντάξει;»
Η γυναίκα τον πλησιάζει. Τα χέρια της περνούν γύρω του και ο Μανώλης κλείνει την μελαχρινή γυναίκα στην αγκαλιά του. «Σε ευχαριστώ, πολύ»
Όχι δεν τον ευχαριστεί που θα της αγοράσει κάποια προϊόντα από το μαγαζί. Κυρίως τον ευχαριστεί που την βοήθησε τότε και είναι κάτι που το κάνει σχεδόν κάθε μέρα. «Μην ευχαριστείς για κάτι που το έκανα με την ψυχή μου και το ήθελα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο...» Της λέει για πολλοστή φορά.
Εκείνη σκύβει το κεφάλι. Ο Μανώλης τοποθετεί τα δάχτυλα του κάτω από το πιγούνι της και την φέρνει αντιμέτωπη με τα μάτια του. «Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί σου» Της λέει και ας ξέρει ότι εκείνη δεν μπορεί να του το ανταποδώσει. «Καλά να περάσεις, τα λέμε μετά...» Της χαϊδεύει άλλη μια φορά το μάγουλο και έπειτα φεύγει.
YOU ARE READING
Ένοχο μου Παρελθόν 2 (Β6)
Romance📌 Κεφάλαιο κάθε Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή • Οι ζωές τους διαλύθηκαν από την μια μέρα στην άλλη. Ότι θεωρούσαν δεδομένο μέχρι και σήμερα, πλέον μοιάζει με ένα μακρινό σενάριο το οποίο όλοι θέλουν και κοπιάζουν να δημιουργήσουν από την αρχή, χωρίς...
