|TAMAMLANDI|...
Patronumdan hoşlanıyorum...
.
.
"Bakışlarını çek üzerimden...midemi bulandırıyorsun "
...
Hisler.... gerçek sanıldı...
Yanılgı ...gerçek hislerini kapatamamıştı..
...
"O kadar eziyetten sonra...beni sevdiğini kabul eder misin ? "
...
Bebeğin elindeki kaşıktan mama Ender Beyin yüzüne gelmişti...
Çocuğun annesi ayaklanıp
"A-ah çok özür dilerim oğlum..."
Elinin tersiyle yüzünü silip gözlerimin içine dik dik bakıyordu.
"Sorun değil"
Kendimi daha fazla tutamayıp kahkaha atmaya başladım..
"Hass.....b-bunu cidden beklemiyordum..üzgünûm ama ben..."
Bana bakışı biraz daha sertleşince gülmeye devam ettim.
"Cidden komikti ama ya "
Elini saçına getirip düzeltti..Bu hareketi en zaman yapsa anlardım..Sinirinin patlama noktasında olduğunu...
Saçına tuttuğu eline doğru uzanıp ellerini masaya indirdim..
"Şşsş...tamam tamam ya...sakin "
Masadan yavaşca kalkıp lokantadan çıktı.
Ayağa kalkıp masayı ödedikten sonra arkasından koşup
"Ender Bey !! Büyütülecek bir şey değildi!! Biraz sakin olsanız"
Aniden bana dönüp işaret parmağını anlıma dokundurup
"Senle olduğum her an....delirtiyor beni"
"Öyle iyiyimdir işte '
"O manada değil aptal... çalıştır beynini"
"Ne seni mi seveyim ? "
Elini kaşlarına getirip ofladı...puhaha delirtmek hoşuma gidiyor.
"Seni sevebilme ihtimalim var mı gerçekten? "
Omuz silkip ellerimi cebime sokup gülümsedim.
"Neden olmasın? "
"Neden sürekli alaycı oluyorsun ? "
"Ne demek oluyor şimdi ?"
"Sana karşı bir şey hissetmiyorum ya hani..."
Yanından geçip arabanın kapısını açmaya doğru yönelirken..
"Daha fazla korumam olma...kendi işine bak "
Ah..bu gerçekten de kendini beğenmiş bir surat..uzun zamandır kaçınmaya çalıştığım şey buydu işte....
"Yüzünü gördükçe sinirlerim bozuluyor .... bana tamamen zararsın...hiç bu kadar düşmemiştim dedikçe daha çok düşürüyorsun.."
Arabaya doğru dönüp konuşmama fırsat vermeden
"Sana yeterince tolerans gösterdiğimi düşünüyorum... uzak dur benden artık.."
Arabaya binip tüm ciddiyetiyle ortalığın ağzına sıçmıştı gerçekten..
"Ne yapıyorsun ??!! Binsene hadi"
Usulca arabaya binip motoru çalıştırmak üzere elimi uzatırken cama tıklama sesiyle ikimiz de sesin olduğu yere baktık.
Bir kaç dakika önceki garsonun elinde benim telefonum vardı..
Camı indirdim.
"Şey telefonunuzu unutmuşsunuz sanırım..."
Telefona uzanırken..Ender Bey telefonumu alıp
"Teşekkür ederiz "
Dedi...ve Telefonun ekranına baktı.
Bir süre öylece durup bana döndü....
"Tam olarak neler oluyor ? "
Dudağımı ısırıp elindeki telefonu almak için uzandım.
"Ver şunu bana "
Her uzandığımda telefonu benden uzaklaştırıyordu.
"Beni bu yüzden mi uzaklaştırdın söyle bana"
Hala elindeki telefonu almaya çalışırken...
"Söyle bana ....yoksa vermem...bu yüzden miydi diyorum? "
Başımı eğip yumruğumu direksiyona vurup
"Peşinde olmasalardı ...işi bu kadar uzatmazdım.."
Şaşkınlıkla bana bakıp
"Peşimdeler derken?"
"Amcanlar işte.."
Gözleri belirtmiş saklayamadigi şaşkınlığıyla gözlerimin içine bakıyordu..
"Ekranda hiçbir şey yoktu dimi "
Telefonumu torpidoya koyup yaslandı..
"Ne d-demek peşimdeler ?"
Siktir ya....resmen ağzımdan aldı...sikeyim...en başında ekrana düşmemesi için bildirimleri kapattığım halde....aptal gibi ....her şeyi söyledim ona...
"Merak etme.. o yüzden bu kadar ileriye gidiyorum " . . .
